بررسی گرایش های نوظهور در رمان نویسی افغانستان بعد از کودتای 7ثور 1357 ه.ش تاکنون

با نگاهی به رمان نویسی افغانستان و فراز و فرودهای آن واقیعت هایی از تحولات فکری و ادبی این جامعه بر مخاطب آشکار می شود که نیازمند پژوهش های دراز دامن است یکی از این واقعیت ها رویکردهای مدرنیستی و پست مدرنیستی در ادبیات داستانی افغانستان است که جامعه رمان نویسان آن کشور را به جامعه داستان نویسی معاصر پیوند زده است و جنبه های زندگی انسان افغان به ویژه خیل روشنفکران افغان را به تصویر می کشد این جستار به شیوه توصیفی تحلیلی تلاش کرده است با واکاوی رمان های معاصر افغانستان بعد از وقوع کودتای 7 ثور 1357 ه ش تا به امروز گرایش های مهم مدرنیستی و پست مدرنیستی رمان نویسان افغانستان را انعکاس می دهد از این تحقیق برمی آید که گرچه نمی توان از نهادینه شدن مکتب رمان نویسی مدرنیستی و پسامدرنیستی در ادبیات داستانی افغانستان سخن گفت رشد فزاینده عناصر و مولفه های نظیر بحران هویت شخصیت های داستانی پیامدهای جنگ و مهاجرت برای زنان و مردان افغان تلاش برای واسازی تقابل مرد و زن در نظام نوشتاری مردسالار افغانستان بازنمایی تقابل پر تنش میان سنت گرایی با تجددطلبی و .. از پیدایش جریان های ادبی جدید در ادبیات داستانی افغانستان حکایت می کند جریان هایی شبه مدرنیستی و گاه شبه پسامدرن که اغلب روشن فکران مهاجر به تبعیت و تقلید از تکنیک های داستان نویسی غرب در پیش گرفته اند

کلیدواژه ها:

جریان شناسی ، رمان نویسی افغانستان ، مدرنیسم ، پست مدرنیسم