یای پایانی فعل امر در فارسی دری

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 303

فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JPLL-24-81_003

تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1397

چکیده مقاله:

در متون منظوم و منثور فارسی دری، افعالی با ساختار ماده مضارع همراه با نویسه ی/ی برای بیان مفاهیم وجهی امر و دستور یا دعا و درخواست به کار رفته است. محققان،بدون توجه به تحولات تاریخی زبان فارسی دری، معتقدند که این ساخت مضارع التزامی دو مشخص مفرد برای بیان امر بوده و باید از آغاز آن حذف شده است و ی/ ی پایانی این افعال شناسه دوم شخص مفرد است. در این مقاله با بررسی پیشینه تاریخی این ساخت و اشاره به وجه های مختلف و ذکر شواهد متعدد از زبان های دوره باستان و فارسی میانه زردشتی، این نتیجه حاصل شده است که ی/ ی در این ساخت بازمانده تکواژ تمنایی ساز است و ساختار ماده مضارع همراه با ی/ ی وجه تمنایی است که بر مفهوم امر یا دعا دلالت داشته است.

نویسندگان

احسان چنگیزی

استادیار زبان شناسی دانشگاه علامه طباطبایی