لزوم رعایت حریم خصوصی- درمانی قربانیان کاربرد سلاح های شیمیایی جنگ عراق علیه ایران

گذر زمان از شدت جراحاتی که بر روح و جسم مصدومان شیمیایی قربانی جنگ تحمیلی عراقعلیه ایران رفته، نکاسته، در مقابل بار تعهد جامعه را نسبت به ایشان، سنگین تر کرده است.بی تردید، احقاق حقوق مصدومان شیمیایی، در مراجع قضایی ملی و بین المللی، تنها گامیکوچک در راه ادای این تعهندات نسبت به کسانی است که خالصانه در راه اعتقادشان، ازتعلقات شان گذشتند، با این حال، احقاق حق در مراجع قضایی، خود، با استلزاماتی همراه است،که نادیده گرفتنشان، تنها موجبات درد و رنج مضاعف این مصدومان است. اگر درصدد اثباتمحکومیت کاربرد تسلیحات شیمیایی در جنگ هشت ساله عراق علیه ایران هستیم، صرف توجهبه مقررات حقوق بشردوستانه بین المللی کافی به مقصود نیست؛ که اگر مقررات و اصولبنیادی حقوق بشردوستانه بین المللی، تنها بر زمان مخاصمه حاکم است، حقوق بین الملل بشر،هم در زمان جنگ و هم در زمان صلح، به حمایت از نوع بشر می پردازد. در این مقاله، به اجمالبه این بحث مهم می پردازیم که رعایت حریم خصوصی مصدومان شیمیایی، مقدم و مقارن بااحقاق حق ایشان در مراجع قضایی ملی و بین المللی است و نادیده گرفتن این ضرورت،مصداقی از نقض حقوق بشر تلقی می شود، در این زمینه تاملی در رویه برخی مراجع بین المللینیز راهگشای مقصود بوده است.

کلیدواژه ها:

جنگ ایران و عراق ، حریم خصوصی ، حقوق بشر ، کادر درمانی ، منشور حقوق بیمار ، مصدومان شیمیایی