شروط محدودکننده و نقش آنها در معاهدات بین المللی

حاکمیت دولت ها در حقوق بین الملل حاکی از وضعیت دوگانه ای است؛ از طرفی آموزه هایکلاسیک حقوق بین الملل در خصوص حقوق معاهدات مانند التزام به معاهدات بین المللی وحاکمیت قانون با اعطای اختیارات مطلق به دولت ها در حفظ منافع ملی در تزاحم اند و از طرفدیگر، در مواقع خاص و بحرانی و نیز به سبب ماهیت بعضی از معاهدات بین المللی لاجرم بایداختیاراتی را برای دولت ها در جهت حفظ منافع ضروری لحاظ کرد . برای حل این وضعیتدوگانه و آشتی میان همکاری بین المللی و یکجانبه گرایی دولت ها، شروطی با عنوان شروطمحدودکنند در حقوق بین الملل پذیرفته شده است. این شروط سازوکاری را ایجاد می کنند که به مشارکت دولت ها در گسترش نظم حقوقی و انعقاد معاهدات بین المللی کمک می کند ودر عین حال به هنگامی که دولت در معرض خطر فوق العاده قرار دارد، اختیار و آزادی عملی رابرای رهایی آن از تعهدات بین المللی، پیش بینی می کند.

کلیدواژه ها:

دولت ها ، شروط محدودکننده ، معاهدات بین المللی ، منافع ملی و ضروری