مولفه های کرامت ذاتی انسان در اندیشه علامه طباطبایی
محل انتشار: فصلنامه مطالعات حقوق عمومی، دوره: 48، شماره: 4
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 599
فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPLSQ-48-4_006
تاریخ نمایه سازی: 23 بهمن 1397
چکیده مقاله:
کرامت انسانی پایه ای ترین مفهوم بنیادین در تدوین حقوق بشر است و توجه به این مفهوم در اغلب نظام های سیاسی با اختلاف نظرها و تفاوت هایی مدنظر اندیشمندان و حقوقدانان همراه بوده است. این مقاله درصدد است تا با محوریت و تکیه بر آرای علامه طباطبایی، به بررسی مفهوم و مولفه های تشکیل دهنده کرامت ذاتی انسان بپردازد و ضمن آشاره به تعریف و مفهوم کرامت ذاتی در اندیشه علامه طباطبایی، مولفه هایی را که بر اساس آن انسان دارای کرامت ذاتی شده است، بر شمارد و در نهایت به منظومه روابط میان این مولفه ها اشاره کند. نگارش زیر متضمن جایگاه ممتاز کرامت ذاتی است که در اندیشه علامه طباطبایی به کرامتی که در جریان تکوین و آفرینش انسان مطرح بوده و مربوط به مقام انسانیت است و در تمام افراد انسانی به صورت بالقوه وجود دارد، تعریف می شود. همچنین مولفه های نه گانه شرافت ذاتی وجود ، خلقت ممتاز انسانی ، محوریت انسان برای سایر آفریده ها ، فرطت ، عقل ، علم ، اختیار ، پذیرش امانت الهی و خلافت انسان - بر اساس نظم رتبی خاص= به عنوان دلایلی دال بر کرامت ذاتی انسان در اندیشه ایشان مطرح می شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محسن اسماعیلی
دانشیار دانشکده حقوق، دانشگاه تهران
محمدمهدی سیفی
دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده حقوق، دانشگاه امام صادق (ع)، تهران