زبان دین از دیدگاه غزالی
محل انتشار: پژوهشنامه فلسفه دین، دوره: 14، شماره: 2
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 466
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPRR-14-2_002
تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1397
چکیده مقاله:
زبان دین خواهان کشف و تببین ماهیت زبانی است که در الفاظ و گزاره های دینی به کار رفته است. این کشف به ما کمک می کند تا مراد اصلی یا فحوای حقیقی مضامین دینی را که در قالب زبان بشری بیان شده است دریابیم. غزالی، متاثر از نگرش های کلامی و یافته های عرفانی خود و با لحاظ مراتب مختلف ادراک مردمان، دیدگاه های متفاوتی را در این موضوع ابراز داشته است. از این رو، گاه اجتناب از تاویل را لازم می داند، گاه ضرورت عدول از معنای ظاهر را خاطرنشان می سازد و گاه با بحث از روح معنا که خود طراح آن است، بدون آن که معنای ظاهر انکار شود، گوهر حقیقی معنا را فارغ از ویژگی های مصادیق آن منظور می نماید. در عین حال، جریان اندیشه او در این باب به منزل اشتراک لفظی نیز ورود می کند و پایان سیر آن در معناشناسی اوصاف الهی چنین است که حقیقتش نصیب فهم هیچ کس نخواهد شد و معانی آن در صید هیچ ادراکی درنخواهد آمد
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمد توکلی پور
مربی گروه معارف اسلامی و دانشجوی دکتری فلسفه دین، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
امیرعباس علیزمانی
دانشیار گروه فلسفه دین، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
علیزمانی پارسا
دانشیار گروه فلسفه و حکمت اسلامی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
ناصر محمدی
دانشیار گروه فلسفه و حکمت اسلامی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.