تاثیر استفاده از مکمل اکسیژن در وهله های ریکاوری بر پاسخ لاکتات و اسیدیته خون در شناگران تمرین کرده جوان
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 519
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPSBS-7-14_007
تاریخ نمایه سازی: 5 آذر 1398
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: تحقیقات زیادی نشان داده اند که قرار گرفتن در معرض اکسیژن زیاد، با تاثیر مثبت بر بازگشت به حالت اولیه عملکرد ورزشی را بهبود میبخشند.هدف از این تحقیق، تعیین تاثیر استفاده از مکمل اکسیژن در وهلههای ریکاوری بر پاسخ لاکتات، اسیدیته و بیکربنات خون در شناگران تمرین کرده جوان بود. روش تحقیق: در این مطالعه، 20 شناگر تمرین کرده با میانگین سنی 20 تا 28 سال بهطور تصادفی به دو گروه (10 نفر گروه تجربی و 10 نفر گروه کنترل) تقسیم شدند. آزمودنیها پس از گرم کردن، شنای کرال سینه را با 80 تا 90 درصد رکورد به دست آمده و استراحت 1:30 دقیقهای طی 12 بار در طول استخر اجرا کردند. پروتکل گروه تجربی شامل استفاده از مکمل اکسیژن با غلظت 40 درصد و 10 لیتر در دقیقه به صورت مکمل و استنشاق توسط ماسک متصل به سیلندر در وهلههای ریکاوری (استراحت 1:30 دقیقهای) و در گروه کنترل وهلههای ریکاوری بهصورت غیرفعال بود. نمونه خون آزمودنیها قبل و بعد از تمرین از سیاهرگ ورید بازویی گرفته شد. از آزمون تی مستقل برای مقایسه میانگین بین گروهی و از آزمون تی همبسته برای مقایسه درون گروهی بهره برداری گردید. تمام عملیات آماری پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 و سطح معنیداری 05/0> p به اجرا درآمد.یافته ها: نتایج نشان داد میانگین میزان لاکتات، PH و بیکربنات خون شناگران دو گروه قبل و بعد از تمرین به لحاظ آماری تفاوت معنیداری داشت (001/0=p) به طوری که پس از فعالیت ورزشی شدید میزان لاکتات خون در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معنیداری کمتر بود (003/0=p)، همچنین میزان PH بعد از فعالیت ورزشی شدید در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معنیداری بالاتر بود (035/0=p). میانگین میزان بی کربنات خون شناگران نیز در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معنیداری بالاتر بود (000/0=p). نتیجه گیری: با توجه به یافتههای تحقیق حاضر بهنظر میرسد، استفاده از مکمل اکسیژن حین فعالیت ورزشی شدید بر لاکتات، اسیدیته و بی کربنات خون موثر است و میتواند به عنوان یک روش مداخلهای تاثیرگذار در بازیابی شرایط فیزیولوژیک بدن طی تمرینات مورد توجه قرار گیرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سید رضا میرجوادی
دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی واحدکرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران.
ساناز میرزایان شانجانی
استادیار دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی واحد اسلامشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران ، ایران.
یاسر کاظم زاده
استادیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر