مقایسه زمان رسیدن به اوج گشتاور و مدت زمان شتاب گیری در کاراته کاران حرفه ای

هدف: هدف این تحقیق اندازه گیری تفاوت بین زمان شتاب گیری و مدت زمان رسیدن به اوج گشتاور عضلات مفصل زانو قبل و بعد از خستگی عضلانی در کاراتهکاران حرفه ای زن بود. روش بررسی: 13 زن ورزشکار کاراته کار نخبه (سن: 15/5±1/3 سال) با استفاده از دستگاه بایودکس ایزوکینتیک 3 در سرعت های 60، 180، 300 درجه بر ثانیه قبل و بعد از پروتکل خستگی عضلات چهارسرران و همسترینگ مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: تفاوت معناداری در متغیرهای زمان رسیدن به اوج گشتاور و زمان شتاب گیری قبل و بعد از خستگی عضلانی در سرعت زاویه ای 60 درجه بر ثانیه مشاهده نشد P> 0/05 در سرعت 180 درجه بر ثانیه هر دو گروه عضلات همسترینگ و چهارسرران، زمان رسیدن به اوج گشتاور کمتری را بعد از خستگی نشان دادند P<0/05 چهارسرران، زمان رسیدن به اوج گشتاور کمتری را بعد از خستگی نشان دادند گروه عضلات همسترینگ، زمان رسیدن به اوج گشتاور و زمان شتاب گیری بالاتری را بعد از خستگی عضلانی نشان دادند P=0/04 نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که نیازهای عملکردی عضلات خسته زنان کاراته کار حرفه ای لزوما میزان قدرت آنها نیست. زیرا زمان رسیدن به اوج گشتاور و همچنین زمان شتاب گیری نیز پس از خستگی عضلانی دچار تغییر گردید. با وجود این، خستگی عضلانی میتواند سبب ایجاد عدم تعادل در بین گروه های عضلانی به ویژه در سرعت های بالا شود کهاحتمال آسیب دیدگی در مفصل زانو را افزایش می دهد.

کلیدواژه ها:

خستگی عضلانی ، کاراته ، زمان رسیدن به اوج گشتاور ، زمان شتاب گیری