شیوع عیوب انکساری چشم در کودکان 6 الی 7 سال شهرستان فسا

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 456

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JPSR-7-2_005

تاریخ نمایه سازی: 22 آبان 1397

چکیده مقاله:

هدف: عیوب انکساری چهارمین علت نابینایی را در جهان تشکیل می دهند و در صورت عدم تشخیص و یا عدم اصلاح می توانند کودک را در معرض تنبلی چشم و حتی نابینایی قرار دهند. برای پیشگیری و شناسایی عیوب انکساری به اطلاعات اپیدمیولوژیک از این عیوب نیاز می باشد. با توجه به اینکه در زمینه تعیین شیوع عیوب انکساری در کودکان استان فارستحقیقات کمی انجام شده بود , این مطالعه با هدف تعیین شیوع عیوب انکساری و آنیزومتروپی کودکان 6 الی 7 ساله شهرستان فسا انجام گردید.روش بررسی: در این مطالعه که از نوع مقطعی بوده برای نمونه گیری از روش تصادفی طبقه ای خوشه ای دو مرحله ای استفاده گردید و 633 کودک آماده ورود به مدرسه انتخاب شدند. 601 کودک به کلینیک مراجعه نمودند و از این تعداد 5 کودک مورد معاینه قرار گرفتند و نتایج cycloplegic refraction آن ها جهت تجزیه و تحلیل آماری در پرونده ثبت گردید.یافته ها: دراین مطالعه میزان شیوع نزدیک بینی، دوربینی، آستیگماتیسم و آنیزومتروپی به ترتیب 6/54%، 10/57%، 32/55%، 3/02% بود. همچنین میزان شیوع انواع آستیگماتیسم موافق قاعده 24/16% مخالف قاعده 7/21% و مایل 1/17% گزارش شد. میزان شیوع عیوب انکساری در پسران و دختران به ترتیب: نزدیک بینی 01 / 8 % و 17 / 5 %، دوربینی 1 / 10 % و %11 آستیگماتیسم 35 / 31 % و 65 / 33 %، آنیزومتروپی 78 / 2 % و 23 / 3 % بود. با توجه به تحلیل های انجام شده بوسیله آزمون کای دو در جداول توافقی تفاوت معنی داری بین عیوب انکساری و آنیزومتروپی در پسران و دختران دیده نشد. میزان شیوع آستیگماتیسم موافق قاعده، مخالف قاعده و مایل در پسران و دختران به ترتیب 17 / %27 و 35 / 21 ،% 78 / 2 % و 32 / 11 % (، 39 / %1 و 97 / 0 % ) گزارش شد. با توجه به آزمون کای دو در جداول توافقی شیوع آستیگماتیسم مخالف قاعده در دختران به طور معنی داری بیشتر از پسران بود

نویسندگان

عسگر دوستدار

مربی و مدیر گروه اپتومتری، دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران

یاسر گلستانی

کارشناس ارشد اپتومتری، دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران

محمد کمالی

دانشیار گروه فیزیوتراپی، دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران

مهدی خبازخوب

دکترای تخصصی اپیدمیولوژی، مرکز تحقیقات چشم پزشکی نور، بیمارستان چشم پزشکی نور، تهران، ایران