مهندسی تمدن اسلامی از منظر سید منیرالدین حسینی الهاشمی

در اندیشه تمدنى سید منیر الدین حسینى الهاشمى، تمدن بسترساز ارتباط انسان با جامعه و طبیعت است و لازمه این ارتباط حضور تمدن هم در نحوه تأثیر انسان و جامعه بر طبیعت و هم در نحوه تأثیر طبیعت بر انسان و جامعه است. البته مناسبات و ابعاد حیات اجتماعى آ نگاه وصف تمدنى مى یابند که نهادینه شده باشند. اسلامى بودن تمدن به معنای جریان روشمند دین در تمامى حوزه های حیات تمدنى اجتماعى بشر است. نظام مفاهیم (مفاهیم بنیادی، راهبردی و کاربردی)، ساختارهای اجتماعى، محصولات تمدنى (که براساس آن جریان نیاز و ارضا مدیریت مى شود)، زیرساخت اساسى یک تمدن است که بر اساس آن اخلاق اجتماعى و سبک زندگى شکلمى گیرد. تمدن مادی غرب اگرچه توانسته است مبتنى بر مبانى و اهداف خود لوازم تمدنى خود را شکل دهد، ولى به دلیل جهت گیری مادی اش تمدنى رو به افول است. براساس اندیشه تمدنى سید منیرالدین، به منظور تحقق تمدن اسلامى مى بایست مبتنى بر مبانى، آموزه ها و اهداف اسلام ناب هم به شبکه علوم و هم به ساختارها و هم فراورده های تمدنى دست یافت. بر این اساس در شبکه علوم اسلامى که هسته تمدن اسلامى است، دستیابى به سه لایه از دانش های راهبردی و کاربردی ضرورت دارد که در هماهنگى نظری کامل باید زیرساخت نظری تمدن اسلامى را تمام کنند. این سه لایه نظری فقه سرپرستى، علوم اسلامى کاربردی و مدل های اسلامى اداره جامعه هستند.

کلیدواژه ها:

تمدن ، تمدن اسلامى ، علوم ، ساختارهای تمدنى ، فلسفه شدن