بازگشت به قرآن

نهضت اسلامی ایران، وامدار قرآن است. رهبران فکری جنبش، با تجمعات و دروس تفسیر قرآن، روح حیات را در باغستان خشکیده دمیدند و موج و خروش زندگی را در بحرالمیت برآوردند و نوای بازگشت را در قبیله اهل قبله سردادند.قاید راحل نهضت، بانگ هشدار برمیآورد: شما ای فرزندان برومند اسلام ... تدریس قرآن در هر رشتهای از آن را محط نظر و مقصد اعلای خود قرار دهید. مبادا خدای ناخواسته در آخر عمر که ضف پیری بر شما هجوم کرد، از کردهها پشیمان و تاسف بر ایام جوانی بخورید. امام، از تاخت و تاز اغیار بر ساحت قرآن در رنج بود. او امت اسلامی را نیازمند بسیجی فراگیر میدید تا غلظت حجاب غفلت را، درهم ریزند و خواب خفتگان آسوده خاطر را برهم زنند. او، به فرزندان خود هشدار میداد: ای حوزههای علمیه و دانشگاههای اهل تحقیق بپاخیزند و قرآن کریم را از شر جاهلان متنسک و عالمان متهتک که از سوی علم و عمد به سوی قرآن تاخته و میتازند، نجات دهید. بدین گونه نوای قرآن پژوهی در این مرز بوم، وزیدن گرفت و در شیوهها و اشکال گوناگون، تعلق خاطر به قرآن نمایان گردید. این موج، ارجمند است و مقدس. بایستی قدر آن را شناخت، به استمرار آن دل بست و در تعمیق و تکمیل آن کوشید