کلاس آموزش زبان و محیط دیجیتال؛ بازنمودهای اجتماعی و استفاده هایغالب نزد دانشجویان

امروزه جایگاه و اهمیت تکنولوژی های آموزشی و محیط دیجیتال در امر آموزش، غیرقابل انکار به نظر می رسد. مهم، شناسایی و آگاه بودن به ابعاد مختلف آموزشی فن آوری های نوین ارتباطی و معرفی آن به معلم و دانشجوی امروز می باشد. تحقیقات انجام شده در این زمینه نیز ضرورت توجه به این مفهوم را نمایان می کند. به نظر می رسد، قبل از هر چیز، باید ذهن مخاطب اصلی این ابزار، یعنی فراگیران و آموزگاران را برای پذیرش و کاربردی کردن تکنولوژی ها در روند یادگیری و یاددهی خویش آماده کرد. درنتیجه گام اول، شناسایی نوع نگاه، میزان آگاهی، علاقه و یا عدم علاقه آنان به این ابزار است. در این پژوهش با تمرکز بر بازنمودهای اجتماعی زبان آموزان از محیط دیجیتال به رابطه بین استفاده های غالب دانشجویان و تأثیر آن بر ایجاد توانایی خوداتکایی نزد آنان پرداخته ایم. درصددیم تا نشان دهیم بازنمودهای اجتماعی دانشجویان بر استفاده های آنان از تکنولوژی های آموزشی تأثیر فراوانی داشته و نوع استفاده از این تکنولوژی ها نقش مهمی در ایجاد خوداتکایی نسبی در یادگیری دانشجویان دارد. جامعه آماری پژوهش، تعدادی از دانشجویان زبان های خارجی دانشکده زبان ها و ادبیات خارجی دانشگاه تهران می باشد. اطلاعات لازم نیز از طریق مصاحبه با دانشجویان جمع آوری شده و با روش کیفی مورد تحلیل قرار می گیرند. همچنین در پایان، یک دسته بندی کلی از استفاده های غالب آموزشی دانشجویان از محیط دیجیتال ارائه می گردد. این مقاله می کوشد تا بتواند با ارزیابی شرایط موجود، نقاط قوت و ضعف جایگاه محیط دیجیتال را شناسایی کرده و به عنوان گام نخست، راه را برای تحقیقات بعدی و ارائه الگوهای مناسب آموزشی هموار کند.

کلیدواژه ها:

محیط دیجیتال ، تکنولوژی آموزشی ، بازنمودهای اجتماعی ، خوداتکایی ، آموزش زبان