مطالعه اثر ضد باکتریایی عصاره سلولی حاصل از کشت درون شیشه ای زیره سیاه (Bunium persicum) و مقایسه آن با عصاره حاصل از بذر و اسانس

سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 392

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JRIFST-2-1_006

تاریخ نمایه سازی: 25 آذر 1397

چکیده مقاله:

در سال های اخیر استفاده از گیاهان دارویی در درمان بیماری ها به علت مقاومت باکتری ها به داروهای شیمیایی رونق یافته است. در این تحقیق اثر ضد باکتریایی عصاره های آبی و اتانولی حاصل از کشت سلولی زیره سیاه با استفاده از روش های براث ماکرو دایلوشن و انتشار در آگار بر روی باکتری های Staphylococus aureus، Escherichia coli و Bacillus subtilis بررسی و با عصاره های بذری و رقت های مختلف اسانس مقایسه شد.این آزمایش در دو تعداد cfu/ml 106 و 107 از باکتری ها انجام شد و از دو آنتی بیوتیک جنتامایسین (10 میکروگرم) و تتراسایکلین (30 میکروگرم) به عنوان شاهد مثبت و حلال ها به عنوان شاهد منفی استفاده شد.نتایج نشان داد که حداقل غلظت بازدارنده (MIC) برای اسانس حاصل از بذر زیره سیاه در دامنه 3/12 تا 6/25 میلی گرم در میلی لیتر، برای عصاره حاصل از کشت سلولی 12/5 تا 50 میلی گرم در میلی لیتر و برای عصاره حاصل از بذر 25 تا 50 میلی گرم در میلی لیتر بدست آمد. اثر بازدارندگی تیمارها بر روی باکتری S. aureus نسبت به دو باکتری دیگر بیشتر است. همچنین با افزایش تعداد باکتری های S. aureus و B. subtilis اثر بازدارندگی تیمارها کاهش یافت ولی این موضوع در E. coli دیده نشد. اثرات بازدارندگی عصاره های سلولی حاصل از کشت درون شیشه ای بر باکتری های انتخابی کمتر از اسانس خالص و بیشتر از عصاره های بذری و رقت های مختلف اسانس بود و لذا به نظر می رسد کشت سلولی زیره سیاه روش مناسبی برای تولید ترکیبات ضد باکتریایی باشد.

نویسندگان

سارا خسروی نیا

دانشجوی کارشناسی ارشد گروه بیوتکنولوژی و به نژادی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد

سیدمهدی زیارت نیا

استادیار گروه زیست فناوری مواد غذایی، پژوهشکده علوم و صنایع غذایی

عبدالرزاق باقری

استاد گروه بیوتکنولوژی و به نژادی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد

سیدحسن مرعشی

دانشیار گروه بیوتکنولوژی و به نژادی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد