تهیه نانوامولسیون های حامل ویتامین A پالمیتات به روش خودبه خودی: بررسی تاثیر سورفاکتانت و فاز روغنی بر اندازه قطرات و پایداری

تولید خودبه خودی امولسیون یکی از روش های کم انرژی در تولید انواع نانو امولسیون است و در نتیجه تیتراسیون فاز روغنی حاوی سورفاکتانت هیدروفیل در فاز آبی رخ می دهد. از این سیستم در درون پوشانی ترکیبات آب گریز غذا- دارو مانند انواع ویتامین های محلول در چربی می توان استفاده کرد. در این تحقیق نانوامولسیون های حاوی ویتامین A به روش کم انرژی تشکیل خودبه خودی امولسیون با به کارگیری سورفاکتانت های غیریونی مختلف ( تویین 20، 21، 40، 80 و 85 و نسبت 1:1 تویین 85: تویین 20)؛ نسبت های مختلف سورفاکتانت و فاز روغنی در سیستم (SER وSOR ) و غلظت های متفاوت ویتامین A در سیستم (0/03 و 0/06 و 0/09 درصد)، انواع مختلف فاز روغنی حامل (روغن سویا، نارگیل، ذرت، اکتیل اکتانیت و میگلیول 812) تولید گردیدند تا بتوان به فرمولاسیون بهینه از این نانوامولسیون دست پیدا کرد. آزمون پایداری اندازه ذرات در دمای محیط نیز برای تعیین خواص فیزیکوشیمیایی نانوامولسیون ها انجام شد. فرمولاسیون 15 درصد SER و 150 درصد SOR با استفاده از تویین 80 و محلول 3 درصد ویتامین A در میگلیول 812 دارای کمترین اندازه ذرات (76 نانومتر) با توزیع اندازه ذرات باریک و تک مد بود که در طی مدت زمان نگهداری (3 ماه) در دمای 25 درجه سانتی گراد از نظر اندازه ذرات پایدار بود.

کلیدواژه ها:

پایداری ، سورفاکتانت غیریونی ، میگلیول 812 ، نانوامولسیون ، ویتامین A پالمیتات