بررسی تاثیر هوش معنوی بر تعلیم و تربیت دانش آموزان دخترمنطقه 7 استان تهران

سازه هوش معنوی یکی از مفاهیم جدید، جذاب و بحث برانگیزی است که در پرتو علاقه محققان، صاحب نظران و به ویژه روان شناسان به حوزه دین و معنویت مطرح شده و توسعه پیدا کرده است، هوش معنوی شامل هدایت و معرفت درونی، حفظ تعادل فکری، آرامش درونی و بیرونی و عملکردی همراه با بصیرت و ملایمت و مهربانی وتوانایی به دست آوردن قدرتی که ما را برای رسیدن به رویاهایمان یاری می دهد، می باشد. دانش آموزان به عنوان گروهی مهم در هر جامعه از مسیولیت مهمی در پیشرفت و رشد هر کشور برخوردارند که در این راستا درک توانایی ها و باور به آن می تواند در سایه یک عنصر نیرومندی چون معنویت و هوش معنوی تحقق یابد، لذا معلمان باتلاش در جهت شناخت هر چه بیشتر ابعاد معنوی در سنین نوجوانی و جوانی به دانش آموزان، می توانند در رشد، تعلیم و تربیت و گسترش هویت دینی و معنوی آنان گام بردارند، از این رو با بهره گیری از دستاوردهای هوش معنوی به عنوان منبعی غنی از ارزش های معنوی در کنار سایر مواد درسی و آموزشی از دوره ابتدایی در مدارس،می توان موجبات رشد و تعالی دانش آموزان را فراهم نمود، که در نتیجه آن دانش آموزان راحت تر به یکدیگر اعتماد می کنند، اطلاعات و کارشان را به مشارکت می گذارند و با دوستان خود در جهت پیشبرد اهداف علمی خود هماهنگ می شوند. دانش آموزان تربیت شده با شاخصه های هوش معنوی در برخورد با موقعیت ها به جای مداخلهدر امور، به ایجاد بصیرت می پردازند و به جای کنترل، اعتماد می کنند و به جای مطرح کردن خود، فروتنی نشان می دهند. و از طرف دیگر معلمان غنی از هوش معنوی بر ارزش های اخلاقی مثل صداقت، درستی، آزادی و عدالت تاکید می کنند و هویت اخلاقی دانش آموزان خود را بهبود بخشیده و تعهد عمیقی در آنان ایجاد می کنند و بین آنها روابط سازنده را حاکم می سازند.

کلیدواژه ها:

هوش معنوی ، تعلیم و تربیت ، اجزاء هوش معنوی ، مدل های هوش معنوی