واکاوی بن مایه های ادبیات پایداری در شعر فلسطین و ایران (مورد پژوهانه: هارون هاشم رشید و حسین اسرافیلی)

ادبیات پایداری از مهمترین سنگرهای فرهنگی شاعران متعهد به­شمار می­رود که امروزه بخشی از آثار ادبیات معاصر را به­ خود اختصاص داده­­است. این رویکرد در جهان عرب، به تدریج پس از آگاهی اعراب­ از جنبش­های شکل­گرفته در اروپا از اواخر قرن نوزدهم میلادی مطرح گردید. در این میان سرزمین فلسطین به­دلیل تاخت­و­تاز اشغالگران و فجایع انسانی رخ داده در آن همواره در کانون توجه شاعران و نویسندگان بسیاری قرار داشته­است. از جمله این شاعران هارون هاشم­رشید، شاعر فلسطینی است که به­عنوان شاعری متعهد و انقلابی، در برابر مشکلات موجود در وطن خویش سکوت نکرده و به صف شاعران پایداری پیوسته­است. از سویی دیگر، این رویکرد همگام با سرزمین­های عربی در میان شاعران ایران نیز رواج بسیار یافته­است. از جمله شاعران ایرانی که می­توان تاثیرات ادبیات پایداری را در آثار آنان به­خوبی مشاهده نمود، حسین اسرافیلی است. نگارندگان در این جستار با رهیافتی توصیفی-  تحلیلی و با رویکرد نقد تطبیقی پس از اشاره به زندگی این دو شاعر به معرفی برخی بن­مایه­های ادبیات پایداری در شعر این دو و بررسی آنها پرداخته­اند و نتایج تحقیق حاکی از آن است که از جمله درون­مایه­های پایداری در شعر این دو شاعر، وطن گرایی، تجلیل از شهید و مقام شهدا، دعوت به مبارزه و پایداری و... است و اسلوب رشید در این­گونه اشعار، ساده و نزدیک به فهم عامه و اسلوب اسرافیلی، نمادگونه و مبهم است.

کلیدواژه ها:

ادبیات پایداری ، ایران ، فلسطین ، حسین اسرافیلی ، هارون هاشم رشید