پاسخ های همودینامیک پس ازفعالیت ورزشی تناوبی دویدن و شناکردن درمردان جوان تمرین کردن

مقدمه: پاسخ های فیزیولوژیکی و سازگاری هایی که فعالیت شنا ایجاد می کند پیچیده می باشد و با پاسخ های فعالیت های هوازی که در خشکی انجام می گیرد متفاوت است. هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی پاسخ های همودینامیک پس از فعالیت ورزشی تناوبی دویدن و شنا کردن در مردان جوان تمرین کرده بود. روش شناسی: شانزده مرد سالم تمرین کرده، شامل 8 شناگر و 8 دونده (سن 1 / 4+ 22 / 5 سال ، قد 6 / 75+171 سانتی متر شاخص توده بدنی 0 / 8 22 / 2 کیلوگرم بر متر مربع ، درصد چربی بدن 1 / 2 13 / 1 درصد و حداکثر اکسیژن مصرفی 3 / 2 + 54 / 1 میلی لیتر در کیلو گرم در دقیقه) با فشار خون طبیعی به صورت تصادفی به مدت 40 دقیقه با 75-95 درصد ضربان قلب ذخیره فعالیت تناوبی انجام دادند. ضربان قلب، فشار خون و هزینه اکسیژن میوکارد قبلو بعداز فعالیت اندازه گیری شد. یافته ها: در مقایسه با فشار خون زمان استراحت، حداکثر کاهش در فشار خون سیستولی در دوندگان 30 دقیقه پس از فعالیت و در شناگران 15 دقیقه پس از فعالیت مشاهده شد ( 0 / 05> p). کاهشفشار خون سیستولی در گروه شنا نسبت به دویدن در دقیقه 15 به طور معنی داری بیشتر بود ( 0 / 05> p) ولی در فشار خون دیاستولی در هیچ یک از زمان های اندازه گیری تفاوت معنی داری مشاهده نشد. تغییراتضربان قلب در دقایق 10، 30 و 60 بعد از فعالیت بین دو گروه متفاوت بود( 0 / 05> p). هزینه اکسیژن میوکارد نیز در دقایق 10 و 30 پس از فعالیت بین دو گروه تفاوت معنی دار داشت ( 0 / 05> p). نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد یک جلسه فعالیت حاد (دویدن و شنا کردن) اثر متفاوتی در میزان و مدت کاهش فشار خون پس از فعالیت دارد. زمان تاثیر کاهش فشار خون پس از فعالیت دویدن نسبت به شنا کردن طولانی تر می باشد. اگر چه میزان افت فشار خون تنها در دقیقه 10 بین دو گروه متفاوت بوده است

کلیدواژه ها:

هیپوتنشن پس از فعالیت ، پاسخ قلبی عروقی ، فعالیت شنا ، فعالیت دویدن