مقایسه تاثیر تمرینات تناوبی و تداومی بر عملکرد محور هورمون رشد/ فاکتوررشد شبه انسولینی 1 در زنان چاق

هدف: هدف این پژوهش، بررسی مقایسه اثر دو شیوه تمرین تناوبی و تداومی بر عملکرد محور هورمون رشد و فاکتور رشد شبه انسولین یک میباشد.روش شناسی: 36 آزمودنی چاق غیرفعال به طور تصادفی به سه گروه 12 نفره، تمرین تناوبی (با میانگین سن 23/58±2/27 سال، شاخص توده بدنی 30/60±0/33 کیلوگرم متر مربع، درصد چربی 35/59±0/33 درصد) و گروه تداومی (با میانگین سنی 25/41 ±2/84 سال، شاخص توده بدنی 30/51±0/55 کیلوگرم متر مربع، درصد چربی 35/54 ±0/47 درصد) و گروه کنترل (با میانگین سن 22±2/4سال، شاخص توده بدنی 30/54±0/51کیلوگرم متر مربع، درصد چربی 35/49±0/64 درصد) تقسیم شدند. برنامه تمرین تناوبی و تداومی شامل دویدن باشدت 60-75 درصد ضربان قلب بیشینه به مدت 8 هفته وهر هفته 3 جلسه بود. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با استفاده از آزمون -t زوجی و واریانس یک طرفه، در سطح معناداری P< 0/05 انجام گرفت.یافته ها: این پژوهش نشان داد که در گروه تناوبی و تداومی سطوح GH و IGF-1 سرمی به طور معنی داری افزایش یافت. همچنین میزان درصد چربی بدن در هر دو گروه به طور معنی داری کاهش یافت .(P<0/05) تغییرات سطوح GH و BMI و درصد چربی بدن در پس آزمون گروه های تناوبی، تداومی و کنترل معنیدار بود (P<0/05)، ولی سطوح IGF-1 در پس آزمون گروهها معنی دار نبود.بحث و نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که تمرین تداومی باعث افزایش بیشتر سطح هورمون رشد شده و به تنظیم تعادل وزن منجرمیشود.

کلیدواژه ها:

هورمون رشد ، فاکتور رشد شبه انسولینی1 ، تمرین تناوبی ، تمرین تداومی