بررسی سندی روایات آغاز نزول وحی

کتاب الهی، دربردارنده آیین زندگی و مهارت های آن می باشد، همچنانک ه قرآن خود مهم و بزرگ است، دانست ن آغاز نزو ل آن نیز اهمیت دارد؛ زیرا آغاز نزول آن شروعتحول در زندگی بشری است. اما در مورد زمان آغاز نزول قرآن روایات متعددی وجود دارد. این مقاله در پی آن است روایات آغاز نزول وحی را از نظر سندی بررسی کرده و نظریه مختار را تبیین نماید و در پایان، گزارشی اجمالی از مهم ترین آراء مربوط به آغاز نزول ارایه و پس از نقد هر یک از آن دیدگاه ها، شبهات مربوط به آن را پاسخ دهد. به اعتقاد بی شتر علمای امامیه و گروهی از اهل سنت، آغاز نزول قرآن همزمان با بعثت پیامبر اکرم (ص) بوده است. عده ای از محدثان و مفسران نیز عقیده دارند که آغاز نزول قرآن در ماه رمضان بوده و در این راستا به آیات: شهر رمضان الذی انزل فیه القران بقره، 185 و انا انزلناه فی لیله القدر قدر،1استشهاد کردند. گروهی نیز نیمه شعبان و 12 ربیع الاول را تاریخ آغاز نزول وحی دانسته و می گویند: منظور از لیله مبارکه در آیه 3 سوره فرقان شب نیمه شعبان می باشد. به منظور بررسی میزان درستی این دیدگاه ها، نگارنده به بررسی سندی روایات آغاز نزول پرداخته است - زیرا بحث و کنجکاوی پیرامون راویان یک حدیث، جستجو درباره استحکام متن حدیث است و استواری متن در گرو متین بودن سند می باشد. جستجو در اسناد روایات به روشنی می نمایاند که وجاهت متن حدیث تا اندازه ای وامدار سند بوده و پریشانی و آشفتگی راویان، متن روایات را متزلزل می سازد- بنابراین، در پایان، نتیجه می گیرد که 27 رجب، آغاز نزول وحی و شب قدر ماه رمضان زمان نزول دفعی قرآن بوده است.

کلیدواژه ها:

سند ، نزول ، احادیث ، قرآن