تعیین نواحی پایداری برای ارتعاشات سنگ و قطعه کار در عملیات سنگ زنی پلانج با استفاده از مدل سه بعدی قطعه کار

پدیده لرزه یک نوع ارتعاش خود تحریک ناپایدار است که در اغلب فرآیندهای ماشینکاری از جمله، عملیات سنگ زنی رخ می دهد. در این مقاله، یک مدل سه بعدی غیر خطی از ارتعاشات لرزه در فرآیند سنگ زنی ارایه شده است. قطعه کار به صورت یک محور پیوسته در حال دوران با ارتعاشات عرضی و سنگ ساینده، به عنوان یک سیستم یک درجه آزادی جرم-فنر-دمپر مدل شده اند. معادلات حرکت با استفاده از روش پی باکینگهام، بی بعد سازی شده اند. در ادامه با استفاده از روش مودهای فرضی، معادلات دیفرانسیل با مشتقات جزیی مربوط به قطعه کار، به صورت معادلات دیفرانسیل معمولی درآمده، سپس مجموعه معادلات قطعه کار و سنگ ساینده با استفاده از روش مقیاس های چندگانه به صورت تحلیلی حل شده اند. نواحی پایداری برای قطعه کار و سنگ ساینده برای سرعت های مختلف قطعه کار و مکان های مختلف سنگ در طول قطعه کار رسم شده، تاثیر پارامترهای مختلف همچون، سرعت دورانی سنگ و شعاع قطعه کار بررسی شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که ارتعاشات در قطعه کار و سنگ، کاملا متفاوت از یکدیگر هستند. زمانی که سنگ زنی در وسط قطعه کار رخ می دهد، امکان بروز پدیده لرزه در قطعه کار بیشتر است؛ در حالی که مکان سنگ ساینده تاثیری بر ارتعاشات سنگ ندارد.

کلیدواژه ها:

لرزه سنگ زنی ، پایداری ، روش مقیاس های چندگانه