تاثیر فعالیت ورزشی تناوبی شدید انسدادی بر عملکرد سیستم ضداکسایشی و شاخص های آسیب سلولی زمان های بازیافت در زنان غیرفعال

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر یک جلسه فعالیت ورزشی تناوبی شدید همراه با انسداد بر عملکرد سیستم ضداکسایشی و شاخصهای آسیب سلولی زمانهای بازیافت در زنان غیرفعال بود. 14 زن دانشجوی غیرفعال دانشگاه خوارزمی با )میانگین قد 161/21 6/69 سانتیمتر، وزن 58/92 6/81 کیلوگرم، سن 25/57 1/86 سال، شاخص توده بدنی22/48 2/53 کیلوگرم بر مترمربع و حداکثر اکسیژن مصرفی39/87 4/87 میلی لیتر/ کیلوگرم/ دقیقه( به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه انسدادی )هفت نفر( و غیرانسدادی )هفت نفر( تقسیم بندی شدند. قبل، بلافاصله، سه ساعت و 48 ساعت پس از انجام آزمون از آزمودنیها خون گیری شد تا میزان آنزیم ضداکسایشی و شاخصهای آسیب سلولی ازطریق روش آزمایشگاهی الایزا مشخص شود. از آزمون کلموگروف- اسمیرنوف برای بررسی طبیعی بودن توزیع داده ها استفاده شد. همچنین، از آزمونهای تحلیل واریانس آنوا با اندازهگیری مکرر دوراه ه با عامل بینگروهی در سطح معنادار )P<0.05( استفاده گردید و درصورت وجود اختالف معنادار از آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که پس از یک جلسه فعالیت ورزشی تناوبی شدید، بین گروه های انسدادی و غیرانسدادی در میزان گلوتاتیون ردوکتاز تفاوت معنادار وجود نداشت. همچنین، در میزان لاکتات دهیدروژناز گروه های انسدادی و غیرانسدادی تفاوت معنادار نبود؛ اما در میزان کراتین کیناز گروه های انسدادی و غیرانسدادی تفاوت معنادار بود و میزان آن در گروه انسدادی افزایش یافت. به طورکلی، به نظر میرسد که فعالیت ورزشی تناوبی شدید انسدادی توانسته است میزان آسیب سلولی را در گروه انسدادی به طور معناداری افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

فعالیت ورزشی تناوبی شدید ، محدودیت جریان خون )تمرین انسدادی( ، آنزیم های ضداکسایشی ، شاخص های آسیب سلولی ، دوره بازیافت ، زنان غیرفعال