تاثیر پاسخ وابسته به تعداد جلسات تمرین در هفته بر آمادگی جسمانی نوجوانان پسر کم تحرک

این پژوهش با هدف مقایسه تاثیر پاسخ وابسته به تعداد جلسات تمرین در هفته بر آمادگی جسمانی نوجوانان پسر کم تحرک طراحی و مورد مطالعه قرار گرفت. تعداد 48 نفر پسر کم تحرک داوطلب انتخاب و بطور تصادفی به چهار گروه با میانگین و انحراف استاندارد سن، گروه های دو جلسه ای ( 12نفر 13/3 -2/3 سال)، سه جلسه ای ( 12 نفر، 13/5 -2/7سال)، چهار جلسهای 12) نفر، 13/7 -3/1 سال) و کنترل ( 12 نفر 13/3 -3/4 سال) تقسیم بندی شد. برنامه تمرینی گروه دو جلسه در هفته شامل دویدن با شدت 60 - 70 درصد ضربان قلب بیشینه به مدت 25 - 35 دقیقه در هر جلسه و گروه سه جلسه در هفته برنامه دویدن را با همان شدت در زمان 17 - 25 دقیقه در هر جلسه و گروه چهار جلسه در هفته برنامه دویدن را با همان شدت در زمان 12 - 15 دقیقه در هر جلسه اجرا کردند. در هر سه گروه تجربی تمرینات چابکی، انعطاف پذیری و استقامت عضلانی اجرا و سعی شد نسبت حجم برنامه ها در مجموع جلسات گروهها برابر باشد. تجزیه و تحلیل میانگین تغییرات دادهها با استفاده از آنالیز واریانس یک سویه با آزمون تعقیبی بن فرنی در سطح معنی داری (P˂0/05) نشان داد.مقادیر کاهش وزن، شاخص توده بدن، درصد چربی و اندازه دور کمر فقط در گروه های تجربی سه و چهار جلسهای نسبت به کنترل معنیدار شد .(P˂0/05) قدرت انفجاری دستها، سرعت حرکت، استقامت قلبی تنفسی و انعطاف پذیری در هر سه گروه تجربی تفاوت معنی داری نسبت به گروه کنترل نشان داد. اما در شاخصهای تعادل، هماهنگی، قدرت انفجاری پاها، چابکی، استقامت عضلانی عضلات شانه و شکم، تغییرات فقط در گروه های سه و چهار جلسه ای نسبت به گروه کنترل معنیدار شد .(P˂0/05) بطور کلی احتمالا اجرای هر سه برنامه تمرینی سازگاری های مفیدی را در پی داشته است و تغییر تعداد جلسات تمرین و افزایش آن برای بهبود بعضی متغیرهای آمادگی جسمانی با نقش بیشتر دستگاه عصبی نظیر تعادل، هماهنگی، توان انفجاری، چابکی توصیه میشود. از سوی دیگر در برخی متغیرها نظیر انعطاف پذیری تاثیر افزایش تعداد جلسات تمرین به سازگاری بیشتر منجر نمیشود.

کلیدواژه ها:

پاسخ وابسته به مقدار ، نوجوانان کم تحرک ، آمادگی جسمانی