کینتیک لاکتات پس از انقباض های درونگرا و برونگرای آیزوکینتیک در مردان

هدف پژوهش حاضر بررسی کینتیک لاکتات پس از انقباضهای درونگرا و برونگرای آیزوکینتیک بود. بدین منظور 10 مرد با سطح ورزشی تفریحی در دو جلسه مجزا دو پروتکل انقباض آیزوکینتیک CON/CON و ECC/ECC (4 ست، 10 تکرار، سرعت 60 درجه بر ثانیه) را اجرا نمودند. غلظت لاکتات خون پیش از فعالیت و در زمانهای 0، 3، 6، 10، 15، 30، 45، و 60 دقیقه پس از فعالیت اندازهگیری شد. منحنیهای اختصاصی بازیافت لاکتات با فرمول دو نمایی ثبت گردید. برای مقایسه پاسخ های لاکتات در دو جلسه از آزمون t وابسته و برای مقایسه تغییرات کار انجام شده طی ستها در دو جلسه از تحلیل واریانس مکرر استفاده شد. غلظت لاکتات در پاسخ به انقباض درونگرا از 34/0±65/1 به 19/1±05/5 (mmol.l) و در پاسخ به انقباض برونگرا از 42/0±71/1 به 64/1±12/4 (mmol.l) افزایش یافت. تحلیل آماری داده ها نشان داد میزان افزایش غلظت لاکتات پس از فعالیت درونگرا بهطور معناداری بیشتر از فعالیت برونگرا بود( P<0.05). توانایی تبادل لاکتات( P<0.01) و برداشت لاکتات( 0.01P<) پس از فعالیت برونگرا بهطور معناداری بیشتر از فعالیت درونگرا بود .همچنین مدت زمان رسیدن لاکتات به اوج( P<0.001) و نیمه عمر لاکتات( P<0.001) پس از فعالیت درونگرا بهطور معناداری طولانیتر از برونگرا بود. بر اساس این یافته ها نتیجه گیری میشود که فعالیت درونگرا منجر به فشار متابولیکی بیشتری نسبت به فعالیت برونگرا میشود .بنابراین، با توجه به تفاوت کینتیک لاکتات متعاقب فعالیت های درونگرا و برونگرا توصیه میشود که ریکاوری بعد از این نوع انقباضها نیز متفاوت باشد و به دنبال فعالیت درونگرا ریکاوری فعال بیشتر استفاده شود .

کلیدواژه ها:

برداشت لاکتات ، انقباض درونگرا ، انقباض برونگرا ، آیزوکینتیک