تاثیر تمرین تناوبی شدید بر سطوح عامل نکروز تومور آلفا در بافت چربی زیرپوستی و احشایی و مقاومت به انسولین در موش های صحرایی نر

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر پنج هفته تمرین تناوبی شدید بر سطوح عامل نکروز تومور آلفا در بافت چربی زیرپوستی و احشایی موش های صحرایی نر بود. بدین منظور، 20 سر موش صحرایی )با میانگین سنی هشت هفته و میانگین توده بدنی 190- 10 گرم( به صورت تصادفی به دو گروه تمرین تناوبی شدید و گروه کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرین تناوبی شدید بهصورت پنج جلسه در هفته و بهمدت پنج هفته اجرا گردید. حیوانات در هفته اول با سرعت 37 متر بر دقیقه، شش وهله دو دقیقهای را با یک دقیقه استراحت فعالیت نمودند. در هفته دوم، سوم، چهارم و پنجم تعداد وهله ها بهترتیب به 7،9،10 و 12 مرحله رسید و سرعت نیز به 40،43،49 و 52 متر بر دقیقه افزایش یافت. همچنین، 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و در حالت ناشتایی، حیوانات با استفاده از زایالزین و کتامین بیهوش شدند و بافت چربی احشایی و زیرپوستی آنها استخراج گشت. همچنین، جهت سنجش عامل نکروز تومور آلفا، گلوکز و انسولین از روش االیزا استفاده شد و مقادیر گلوکز نیز به روش رنگسنجی آنزیماتیک مورد اندازه گیری قرار گرفت. علاوه براین، به منظور تجزیه وتحلیل داده ها، آزمون تی مستقل مورداستفاده قرار گرفت و سطح معناداری )0/05( در نظر گرفته شد. نتایج نشان میدهد که پنج هفته تمرین تناوبی شدید باعث کاهش معنادار سطوح عامل نکروز تومور آلفا در بافت چربی احشایی و زیر پوستی و انسولین پالسمایی )P 0.001( و نیز مقاومت به انسولین (P 0. 01) شده است. بااینحال، تغییرات در گلوکز پلاسما معنادار نمیباشد .)P=0.752( درمجموع، نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر این است که تمرین تناوبی شدید میتواند باعث کاهش سطوح عامل نکروز تومور آلفا در بافت چربی احشایی و زیرپوستی و نیز انسولین پلاسمایی شود. همچنین، این روش تمرینی میتواند در کاهش مقاومت به انسولین نیز نقش داشته باشد.

کلیدواژه ها:

تمرین تناوبی شدید ، عامل نکروز تومور آلفا ، مقاومت به انسولین ، چربی احشایی ، چربی زیرپوستی