تغییرات سایتوکاین های اینترلوکین 2 و اینترلوکین 12 در سلول های طحال موش های بالب سی به دنبال استفاده از یک وهله ورزش استقامتی به عنوان اجوانت واکسن ویروس هرپس سیمپلکس یک

در راستای افزایش کارایی واکسنها، استفاده از اجوانتها همواره موردتوجه ایمونولوژیستها بوده است. فعالیتهای ورزشی با توجه به تغییرات ایمونولوژیکی که ایجاد میکنند میتوانند به عنوان اجوانت واکسن برای پاسخهای ایمنی موثر باشند. در این ارتباط، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر اجوانتی یک وهله ورزش استقامتی بر تولید سایتوکاینهای اینترلوکین 2 و اینترلوکین 12 از سلولهای طحال در مدل واکسن ویروس هرپس سیمپلکس یک بود. بدینمنظور، 24 موش نژاد بالب سی 54 هفته )با میانگین وزنی 17/67 گرم( به سه گروه کنترل، گروه واکسن و دریافت کننده واکسن و یک وهله ورزش استقامتی تقسیم گردیدند. دو هفته بعد از سه دوره واکسن، تولید سایتوکاین های اینترلوکین 2 و اینترلوکین 12 پس از کشت سلولی طحال توسط تکنیک الایزا سنجیده شد. برای بررسی متغیرهای پژوهش از آنالیز واریانس یکطرفه استفاده گردید. نتایج نشان میدهد که بین گروه های پژوهش درمورد سایتوکاین اینترلوکین 2 تفاوت معناداری وجود دارد .)P=0.008( نتایج آزمون پیگیری توکی نیز نشاندهنده وجود تفاوت معنادار بین گروه های کنترل و دریافت کننده واکسن و یک وهله ورزش استقامتی میباشد )P=0.006 (؛ اما با وجود افزایش تولید سایتوکاین اینترلوکین 12 در گروه واکسن و یک وهله ورزش استقامتی، این افزایش معنادار نمیباشد. همچنین، نتایج حاکی از افزایش تولید سایتوکاین اینترلوکین 2 از سلولهای طحال به دنبال استفاده از یک وهله ورزش استقامتی به عنوان اجوانت است. به نظر میرسد که استفاده از یک وهله ورزش استقامتی به عنوان اجوانت واکسن ویروس هرپس سیمپلکس یک احتمالا توانسته است کارایی سیستم ایمنی را درجهت سلولهای کمکی نوع یک بهمنظور مبارزه با عفونتهای ویروسی تقویت کند.

کلیدواژه ها:

اینترلوکین 2 ، اینترلوکین 12 ، هرپس سیمپلکس ویروس ، اجوانت ، ورزش استقامتی