تاثیر تمرین هوازی و هوای آلوده به ذرات کربن سیاه بر بیان ژن IL-6 در بافت های هیپوکمپ و قشر قدامی مغز موش های صحرایی نر ویستار

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی و هوای آلوده به ذرات کربن سیاه بر بیان ژن اینترلوکین-ششدر هیپوکمپ و قشر قدامی مغز موشهایصحرایی نر بود.24 سر موش نر نژاد ویستار هشت تا ده هفته ای به طورتصادفی در چهار گروه الف) کنترل، ب) آلودگی،ج) تمرین و د)تمرین-آلودگی قرار گرفتند . از دستگاه تزریق ذرات و اتاقک (فالونک) بهمنظور قرارگیری حیوانات در معرض ذرات کربن سیاه با قطر کمتر از ده میکرون استفاده شد. موشهای گروه های آلودگی و تمرین آلودگی به مدت چهار هفته (پنج روز در هفته، دو ساعت در روز) در معرض هوای آلوده به ذرات کربن سیاه قرار گرفتند. پس از هر جلسه آلودگی، گروه تمرین– آلودگی به همراه گروه تمرین به اجرای برنامه تمرین هوازی با 50 درصد سرعت بیشینه خود 60) دقیقه در هر جلسه) پرداختهو 24 ساعت پس از آخرین جلسه حیوانات قربانی شدند. با استفاده از روشریل تایم-Pcr، بیان ژن اینترلوکین-شش بافتهای هیپوکمپ و قشر قدامی مغز موشها مورد ارزیابی قرار گرفت.جهت تعیین معنادار بودن تاثیر تمرین و آلودگی از تحلیل واریانس دوطرفه استفاده گردید. هوای آلوده به ذرات کربن سیاه منجر به افزایش معنیداری در بیان ژن اینترلوکین-شش بافتهای هیپوکمپ (P=0.007)و قشر قدامی مغز ( (P=0.010 گردید، بااینوجود تمرینهوازیتاثیر معنیداری بر بیان این ژن نداشت. باوجودعدم معنیداری تاثیر تمرین هوازی بر بیان ژن اینترلوکین-شش نتایج این تحقیق نشان داد که میزان بیان این ژن در گروه هایتمرین و آلودگی-تمرین کمتر از گروه آلودگی بود. بنابراین به نظر میرسدتمرین میتواند با کاهش اینترلوکین-شش در مغز اثرات التهاب عصبی ناشی از آلودگی را تعدیل کند.

کلیدواژه ها:

تمرین هوازی ، هوای آلوده ، ذرات کربن سیاه ، IL-6 ، هیپوکمپ ، قشر قدامی مغز