رابطه بین خودکارآمدی و رضایت تحصیلی با پیشرفت تحصیلی در درس ریاضی دانش آموزان پایه سوم دوره دوم متوسطه شهر اصفهان در سال تحصیلی 93-92

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه خودکارآمدی و رضایت از تحصیل با پیشرفت تحصیلی در درس ریاضی دانش آموزان سال سوم رشته ریاضی و فیزیک دوره متوسطه دوم شهر اصفهان بوده است. این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بوده است که نمونه پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای، از میان دانش آموزان پایه سوم رشته ریاضی و فیزیک دوره دوم متوسطه شهر اصفهان در سال تحصیلی 93-92 تعداد 354 نفر(با استفاده از جدول مورگان) که ملاک های ورود به پژوهش را دارا بودند، انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه خودکارآمدی کودکان و نوجوانان(Moris, 2001)  با ضریب آلفای 83/0، پرسشنامه رضایت از تحصیل  با ضریب آلفای 72/0 و کارنامه نهایی بود که دو پرسشنامه اول توسط دانش آموزان تکمیل گردید. به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده ها نیز از روش تحلیل ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان با استفاده از بسته نرم افزاری تحلیل آماری spss20 استفاده شد. تحلیل داده ها نشان داد که در سطح خطای 01/0، باورهای خودکارآمدی(48/0=r) و رضایت از تحصیل دانش آموزان(35/0=r) با پیشرفت تحصیلی آنها دارای رابطه معنادار است. بنابر یافته های این مطالعه باورهای خودکارآمدی و رضایت از تحصیل توانسته اند پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را به شکلی معنادار پیش بینی نمایند(05/0> p < /span> ).

کلیدواژه ها:

پیشرفت تحصیلی ، خودکارآمدی ، رضایت از تحصیل