رابطه سرمایه روانشناختی (امید، خوشبینی،تاب آوری و خودکارآمدی) با هدفهای پیشرفت وعملکرد تحصیلی دانشجویان سال اول

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه سرمایه روان شناختی (امید، خوش بینی، تاب آوری و خودکارآمدی) با هدف های پیشرفت و عملکرد تحصیلی دانشجویان سال اول انجام گرفت. به همین منظور از بین دانشجویان سال اول کارشناسی دو دانشگاه آزاد اسلامی مسجد سلیمان و اهواز 520 نفر (262 پسر و 258 دختر) به شیوه تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از مقیاس امیدواری گرایشی بزرگسالان، آزمون جهت گیری زندگی (فرم تجدید نظر شده)، مقیاس تاب آوری و مقیاس خودکارآمدی تحصیلی که 4 مولفه سرمایه روان شناختی را اندازه گیری می کنند و جهت اندازه گیری اهداف پیشرفت از خرده مقیاس های هدف های تبحرگرا، عملکرد گرا و عملکرد گریز از مجموعه الگوهای یادگیری سازگار و خرده مقیاس هدف تبحرگریز از مجموعه مقیاس های هدف های پیشرفت اندرو و همکاران استفاده شد. عملکرد تحصیلی نیز با استفاده از میانگین نمره های پایانی اندازه گیری شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل عامل تاییدی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که سرمایه روان شناختی و 4 مولفه آن با هدف های تبحرگرا، عملکردگرا و عملکرد تحصیلی رابطه مثبت معنادار و با هدف عملکرد گریز رابطه منفی معنادار دارند. همچنین، اهداف پیشرفت با عملکرد تحصیلی دارای رابطه معنادار هستند. به علاوه، ترکیب چهار متغیر امید، خوش بینی، تاب آوری و خودکارآمدی بهتر می تواند جهت گیری هدف تبحر گرایی و عملکرد تحصیلی دانشجویان را پیش بینی کند

کلیدواژه ها:

سرمایه روان شناختی ، امید ، خوش بینی ، تاب آوری ، خودکارآمدی ، هدف های پیشرفت و عملکرد تحصیلی