ارائه مدلی جهت ارزیابی عوامل مؤثر بر برنامه های درسی پاسخگوی ادراک شده در مدارس هوشمند

هدف پژوهش حاضر بررسی عوامل موثر بر توسعه برنامه های درسی پاسخگوی ادراک شده در مدارس هوشمند است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه معلمان مدارس هوشمند شهر تهران در سال تحصیلی 1388-1390 تشکیل می دهد. روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی است. روش نمونه گیری، خوشه ای چندمرحله ای بوده که در نهایت 360 نفر از معلمان به طور تصادفی انتخاب شدند. ابزار تحقیق سه پرسشنامه محقق ساخته (یکی در خصوص عوامل موثر بر برنامه های درسی پاسخگوی ادراک شده، دیگری در خصوص مولفه های برنامه های درسی پاسخگوی ادراک شده و پرسشنامه دیگر در خصوص ایجاد انگیزه دانش آموزان مدارس هوشمند) بوده است. روایی آنها به لحاظ محتوا تامین شده و ضریب اعتبار آنها بر اساس آلفای کرونباخ به ترتیب معادل 0.93، 0.89 و 0.87 به دست آمده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهند، از بین متغیرهای هفتگانه مورد مطالعه، توجه به تفاوت های فردی (0.307)، توجه به یادگیری در حد تسلط (0.263)، و توجه به پژوهش محوری (0.129)، به ترتیب بیشترین تاثیر کلی را بر برنامه های درسی پاسخگوی ادراک شده داشته اند. بر اساس یافته های به دست آمده از تحقیق Chi-Square= 115.422، GFI= 0.963، AGFI= 0.921، P-Value= 0.000، RMSEA= 0.055 است. بر این اساس، برازش مدل مورد مطالعه در حد قابل قبول می باشد

کلیدواژه ها:

برنامه درسی پاسخگوی ادراک شده ، ایجاد انگیزه در دانش آموزان ، مدرسه هوشمند ، فناوری اطلاعات و ارتباطات ، اقتصاد دانش محور ، خودشکوفایی استعدادها ، شاگردمحوری ، تفاوت های فردی ، یادگیری در حد متوسط ، پژوهش محوری