افزایش بازیابی آب در تیکنر باطله خط چهارم تولید کنسانتره معدن گل گهر با استفاده از بهینه سازی سیستم خوراک دهی به تیکنر

بازیابی و صرفه جویی در مصرف آب، که متاثر از محدودیت منابع آبی و نیز هزینه های انباشت باطله و در کنار آن تبعات زیست محیطی رهاسازی باطله های تر می باشد، اکنون به عنوان یک الزام در احداث و توسعه صنایع فراوری معدنی به حساب می آید. یکی از مهم ترین عناصر در فرایند بازیابی آب از باطله های تر فراوری تیکنر می باشد. در این مطالعه نخست وضعیت کارکرد شرایط حاضر تیکنر باطله خط چهارم تولید کنسانتره شرکت معدنی و صنعتی گل گهر بررسی گردیده است. با رویکرد افزایش بازیابی آب و نیز بهبود عملکرد تیکنر باطله یادشده، از دینامیک سیالات محاسباتی برای شبیه سازی استفاده شده و با انجام آزمایش های متعارف روی تیکنر در حال کار، این شبیه سازی اعتبار سنجی گردیده است. نارسایی دستگاه در عدم توانایی چاهک خوراک در مخلوط کردن جریان ها و فلوکولانت و درنتیجه کاهش ظرفیت فرایند تیکنراسیون ناشی از تغییر شرایط کارکرد طراحی و تغییر خوراک، با این شبیه سازی شناسایی و به تناسب با آن ها دو راهکار کوتاه مدت بر مبنای تغییر میزان فلوکولانت زنی و بلندمدت بر مبنای طراحی چاهک های متناسب با شرایط کارکرد جدید، که با شرایط طراحی اولیه متفاوت می باشند، به منظور بهینه سازی معرفی گردیدند. چاهک های جدید با ویژگی ایجاد سیستم ساده رقیق سازی در سطح (چاهک شماره 3) و نیز ایجاد سیستم رقیق سازی زیرسطحی (چاهک شماره 4) به عنوان چاهک های بهینه معرفی شده اند که در صورت استفاده از هر یک از آن ها به ترتیب بازیابی آب سالیانه به 1.07 و 1.34 میلیون مترمکعب بالغ خواهد شد. از خصوصیات دیگر این چاهک ها افزایش شفافیت آب در شرایط خروجی با غلظت بالای جامد در خروجی ته ریز است.

کلیدواژه ها:

بازیابی آب ، چاهک تغذیه ، لخته سازی ، بهینه سازی تیکنر ، دینامیک سیالات محاسباتی