مقایسه ریزساختار، مقاومت سایشی و خوردگی کامپوزیت های سطحی AZ31B/SiO2، AZ31B/graphite و AZ31B/SiO2/graphite تولید شده به روش اصطکاکی اغتشاشی

هدف از این پژوهش مقایسه ریزساختار، ریزسختی، مقاومت به سایش، و مقاومت به خوردگی سه کامپوزیت سطحی حاوی نانوذرات سیلیکا، نانوذرات گرافیت و مخلوط نانوذرات سیلیکا و گرافیت تولیدشده به روش اصطکاکی اغتشاشی بر سطح آلیاژ منیزیم AZ31B بود. نتایج، پس از چهار پاس انجام فرایند اصطکاکی اغتشاشی، نشان داد متوسط اندازه دانه برای کامپوزیت حاوی سیلیکا، گرافیت، و مخلوط سیلیکا و گرافیت در ناحیه هم زده به ترتیب 82%، 70% و 80% نسبت به آلیاژ منیزیم اولیه کاهش یافت. به علاوه، ریزسختی به ترتیب 33%، 18.8% و 20.6% نسبت به آلیاژ منیزیم اولیه افزایش یافت. اگرچه گرافیت، به عنوان یک جامد روانکار و نرم، باعث کاهش سختی شد، نتایج آزمون سایش نشان داد نرخ سایش برای نمونه های حاوی گرافیت و مخلوط گرافیت و سیلیکا تقریبا مشابه نمونه حاوی سیلیکاست. بررسی تصاویر TEM نشان داد اندازه دانه های فرعی برای نمونه حاوی مخلوط نانوذرات سیلیکا و گرافیت نسبت به نمونه حاوی نانوذرات سیلیکا بیش از 18% کوچکتر است. بر طبق نتایج آزمون خوردگی، جریان خوردگی نمونه حاوی نانوذرات سیلیکا نسبت به آلیاژ اولیه بیش از 89% کاهش یافت و نمونه حاوی مخلوط نانوذرات سیلیکا و گرافیت نجیب ترین پتانسیل خوردگی را داشت.

کلیدواژه ها:

فرایند اصطکاکی اغتشاشی ، نانوکامپوزیت سطحی ، رفتار مکانیکی ، آزمون سایش