ارزیابی شاخص اطمینان پذیری و برآورد سطوح تخصیص منابع آبدر تشکل های آب بران شبکه البرز

تشکیل تشکل های آب بران در اراضی تحت پوشش برخی از شبکه های آبیاری و زهکشی پایاب سدها، یکی از الگوهای انتقال مدیریت آب از بخش دولتی به مصرف کنندگان آب است. از سویی دیگر، با توجه به مفاهیم گسترده مدیریت مشارکت مدار، عملکرد این تشکل ها بایستی مورد ارزیابی و تحلیل قرار گیرد. هدف از این مطالعه ارزیابی شاخص اطمینان پذیری به عنوان یکی از شاخص های عملکردی تشکل های آب بران در پروژه یکپارچه آب و خاک شبکه آبیاری سد البرز واقع در حوضه رودخانه بابل است. در این راستا، واحدهای عمرانی به 20 تشکل آب بران تقسیم گردید و شبیه سازی بیلان منابع و مصارف با استفاده از مدل مایک بیسین در طی 28 سال به صورت ماهانه انجام شد. همچنین قابلیت تامین در سطح 20 و 80 درصد انتخاب و مورد مقایسه قرار میگیرد تا سطوح تخصیصات تامین آب تعیین گردد. نتایج مطالعه نشان می دهد که میانگین اطمینان پذیری شبکه البرز حدودا 70 درصد می باشد و حجم قابل تیمین با احتمال وقوع 20 و 80 درصد تامین به ترتیب 347 و 198 میلیون متر مکعب است که به ترتیب سطوح تخصیص کل و سطوح تخصیص یک را شامل می شود و تفاضل این دو از هم، سطح تخصیص 2 را به دست می دهد. این مسیله می تواند بشه عنوان مبنایی در جهتبرآورد بیلان آب در طی دوره های خشکی و تری با اعمال سناریوهای مختلف مدیریتی در برداشت از آب بندان و آبخوان شبکه البرز مورد توجه برنامه ریزان بخش آب قرار گیرد. همچنین نتایج حاصل از برآورد قابلیت اطمینان پذیری نشان می دهد که در تشکل هایی که از نظر هر دو مفهوم اولویت مکانی، بالاترین اولویت را به خود اختصاص داده اند، قابلیت اطمینان پذیری حدودا 60 درصد می باشد که نشان دهنده کمبودهای قابل ملاحظه بوده که در این موارد رفع کمبودها مستلزم بهره گیری از سایر منابع می باشد.

کلیدواژه ها:

بیلان آب ، دوره های خشکی و تری ، شاخص عملکردی ، مدل مایک بیسین ، مدیریت مشارکت مدار