برآورد عدم قطعیت منحنی سنجه رسوب با استفاده از دو روش گلو و خودگردان ساز

به منظور مدیریت حوضه جهت کاهش اثرات فرسایش خاک نیاز است تا میزان رسوب معلق خروجی حوضه برآورد گردد. بدین منظور روش منحنی سنجه متداول ترین روش آماری برای برآورد رسوب معلق در زمانی که داده های رسوب معلق برداشت نشده است می باشد. با توجه به خطاهای داده های برداشتی و محدود بودن این داده ها مقدار رسوب برآوردی با استفاده از روش منحنی سنجه دارای عدم قطعیت هایی است. بدین منظور در این تحقیق با استفاده از روش های گلو و خودگردانساز اقدام به برآورد عدم قطعیت روش منحنی سنجه در چهار ایستگاه حوضه قزل اوزن گردید. در ایستگاه موتور خانه و میانه تول شماره 7 تابع سیگمویید در ایستگاه استور تابع چند جمله ای مرتبه دوم و در ایستگاه گلینک تابع خطی بهترین برازش را به داده های مشاهداتی داشتند. نتایج برآورد عدم قطعیت نشان داد که دامنه عدم قطعیت حاصل از روش خودگردان ساز نسبت به روش گلو بزرگتر بود و تعداد بیشتری داده های مشاهداتی را در بر گرفت. همچنین میزان عدم قطعیت برآورد رسوب با استفاده از روش منحنی سنجه تابعی از تراکم داده های برداشتیو نوع تابع مورد استفاده بود. نتایج آنالیز حساسیت روش گلو نشان داد با کاهش مقدار آستانه دامنه عدم قطعیت بیشتر می شود اما همچنان دامنه عدم قطعیت بدست آمده کمتر از دامنه عدم قطعیت بدست آمده با استفاده از روش خودگردان ساز بود.

کلیدواژه ها:

آنالیز حساسیت ، بار معلق ، تابع چندجمله ای ، تابع سیگمویید ، دبی رودخانه