مطالعه بیوشیمیایی و پاتولوژیکی اثر پیشگیرانه مصرف ویتامین C بر عوارض کبدی ناشی از مصرف داروی Azathioprine در موش

سال انتشار: 1387
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 324

فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JVM-4-1_004

تاریخ نمایه سازی: 19 شهریور 1396

چکیده مقاله:

آزاتیوپرین یک داروی تضعیف کننده سیستم ایمنی می باشد که در علوم دامپزشکی و پزشکی کاربرد وسیعی در جلوگیری از رد عضو پیوندی و درمان بیماری های اتوایمیون دارد. با وجود این استفاده از آزاتیوپرین برای درمان بیماری ها، موجب ایجاد عوارضی چون سمیت مغز استخوان، لوله گوارش، کبد و پانکراس می شود. سمیت کبدی حاصل از این دارو، بواسطه یک ضایعه اکسیداتیو ایجاد می شود. ویتامین C یک ویتامین محلول در آب می باشد و یکی از مهمترین عملکردهای آن، از بین بردن رادیکالهای آزاد و جلوگیری از پراکسیداسیون اسیدهای چرب غیر اشباع در غشا است. با توجه به نوع عارضه ایجاد شده توسط داروی آزاتیوپرین در بافت کبد، بر آن شدیم تا اثر حفاظتی ویتامین C در مقابل این دارو را بررسی نماییم. در این تحقیق، تعداد 40 سر رت نر نژاد ویستار را به 4 گروه 10 تایی تقسیم نمودیم. به گرو اول به عنوان گروه شاهد، فقط سالین نرمال داده شد. گروه دوم و سوم روزانه و به مدت 7 روز به صورت خوراکی ویتامین C دریافت نمودند و گروه چهارم با شرایطی یکسان با 3 گروه دیگر 7 روز سالین نرمال دریافت کرد. در روز 7 به هر دو گروه 3 و 4 میزان 15mg/kg داروی آزاتیوپرین به صورت داخل صفاقی و تک دوز تزریق شد. بعد از گذشت 24 ساعت از تزریق دارو، از تمامی حیوانات خونگیری شده و سپس نمونه پاتولوژی از بافت کبد آنها تهیه شد. از نمونه های خونی سرم جدا و از نظر بیوشیمیایی مورد بررسی قرار گرفت و نمونه های پاتولوژی هم از نظر هیستوپاتولوژی مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان داد که استفاده از ویتامین C می تواند به طور معنی داری عوارض حاصل از جویز داروی آزاتیوپرین در بافت کبد را کاهش دهد. با توجه به اهمیت ضایعه ایجاد شده توسط این دارو در بافت کبد و با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق، بهتر است همراه تجویز داروی آزاتیوپرین به بیمار، مصرف توام ویتامین C نیز توصیه شود. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار، 1387، دوره 4، شماره 1، 44-39.

نویسندگان

بهرام عمواوغلی تبریزی

گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایران

داریوش مهاجری

گروه پاتولوژی دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایران

علی خدادادی

دانش آموخته دوره تخصصی کلینکال پاتولوژی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران

میرهادی خیاط نوری

گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایران