مطالعه اثر آیورمکتین بر تشنجات ناشی از لیندان در موش سوری

آیورمکتین یک لاکتون حلقوی بزرگ با کاربرد وسیع به عنوان ضدانگل در حیوانات خانگی و نیز داروی انتخابی برای درمان فیلاریازیس لنفاوی و کوری رودخانه (اونکوسرکیازیس) در انسان می باشد. مطالعات نشان داده اند که آیورمکتین دارای اثرات ضد ت شنجی در مدل های حیوانی مختلف ا ست. احتمال دارد که این اثرات ضد تشنجی از طریق گیرنده (GABA(A واسطه گری شوند، زیرا نشان داده شده است که آیور مکتین به جایگاه هایی روی گیرنده (GABA(A متصل می گردد. لیندان یک سم ارگانوکلره با خاصیت حشره کشی است. این دارو در کشاورزی به عنوان حشهر کش و در حیوانات و انسان برای از بین بردن انگل های خارجی استفاده می شود. نشان داده اند که لیندان باعث بروز تشنج در انسان و حیوانات می شود. هدف از این مطالعه تعیین اثر آیورمکتین بر تشنجات ناشی از لیندان در موش سوری می باشد. در این م طالعه تجربی حیوانات دوزهای مختلف آیورمکتین (80، 60، 40، 20، 10 و میلی گرم برکیلوگرم) را به صورت داخل صفاقی، 90 دقیقه قبل از تزریق داخل صفاقی لیندان (50 میلی گرم بر کیلوگرم) دریافت کردند. بعد از تزریق لیندان، تشنجات کلونیک و تونیک مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که آیورمکتین به صورت وابسته به د وز باعث کاهش شدت تشنجات ناشی از لیندان می شود، به طوری که آیورمکتین با دوز 20 میلی گرم بر کیلوگرم و 80 میلی گرم بر کیلوگرم به ترتیب کمترین (p<0/05) و بیشترین (p<0/001) اثر ضد تشنجی را داشتند. نتایج بدست آمده، فعالیت ضد تشنجی برای آیورمکتین پیشنهاد می کند که احتمالا به دلیل اثر آیورمکتین برگیرنده (GABA(A است. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار، 1388، دوره 5، شماره 2، 93-87.

کلیدواژه ها:

آیورمکتین ، لیندان ، تشنج ، موش سوری