مقایسه توانایی ایمنی زایی آنتی ژنهای مختلف رایزوپوس اوریزا در حیوانات تجربی

سال انتشار: 1378
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 613

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JVR-54-3_017

تاریخ نمایه سازی: 11 اردیبهشت 1394

چکیده مقاله:

موکو مایکوزیس به عنوان یکی از حادترین بیماریهای قارچی در بیماران مبتلا به دیابت کنترل شده و آنهایی که دچار نوتروپنی شدید می باشند. شناخته شده است. در این بررسی جهت ارزیابی و مقایسه توان ایمنی زایی آنتی ژنهای مختلف رایزوپوس اوریزا (مهمترین عامل موکور مایکوزیس)، 12 رأس بزرا به سه دسته چهارتایی تقسیم نموده و هر گروه، با آنتی ژنهای مختلف رایزوپوس، تحت تزریق از راه های مختلف قرار گرفتند. گروه یک، عصاره آنتی ژنی کامل (خام) دریافت نمودند. به گروه دو عصاره آنتی ژنی سیتوپلاسمی و به گروه سه پروتئینهای 34 و 40 کیلودالتونی تزریق گردید. پس از خ ونگیری از حیوانات، آزمایش تغییر شکل لمفوسیتی (LTT) و تست کانترایمونوالکتروفورز به عمل آمد. ن تایج این تحقیق نشان د اد که میانگین شاخص تحریک لمفوسیتی در برابر میتوژن کانکاوالین A در سه گروه تحت آزمایش به ترتیب 6، 5/8 و 6 بود. در حالی که این میانگین در برابر آنتی ژن خام رایزوپوس به ترتیب 7/9، 7/2 و 7/7 را نشان داد. همچنین در آزمایش کانترایمونوالکتروفورز (CIE) و با استفاده از ع صاره آنتی ژنی کامل در همه گروه ها خطوط رسوبی ایجاد گردید (بین 1 تا 3 خط). با توجه به نتایج حاصله در قارچ توانایی تحریک ایمنی سلولی و همومورال را در حد کفایت داشته و در واقع به عنوان آنتی ژنهای حدت عمل می نماید. بنابراین برای ایجاد مصونیت و جلوگیری از پیشرفت و تهاجم رایزوپوس در آینده به جای کاربرد مجموعه آنتی ژنی از این دو می توان بهره جست.

نویسندگان

علی میکائیلی

گروه آموزش میکروبیولوژی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران

محمد موذنی

گروه آموزشی ایموتولوژی، دانشکده علوم دامپزشکی دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران