ارزیابی واکنشهای فیزیولوژیکی گاوهای کم خون متعاقب انتقال خون

انتقال خون یکی از روش های درمانی شناخته شده در دامهای کم خون بوده که به واسطه فقدان اطلاعات کافی تمایل کمتری به آن معطوف گردیده است. اهداف اصلی این مطالعه بررسی واکنشهای ناشی از انتقال خنون و تعیین مقدار خون تزریقی و فرجام انتقال (بهبودی) می باشد. 22 رأس گاو با میانگین هماتوکریت 16/8 انتخاب شدند. به طور متوسط 5/36 واحد خون با میانگین 42 روز ذخیره سازی در 4 درجه سانتیگراد در هر رأس تزریق گردید. نمونه های اخذ شده از دام جهت انجام آزمایشات بیوشیمیایی (کلسیم (Ca)، سدیم (Na)، پتاسیم (k)، پروتئین (TTP)، اوره (Urea)، هماتولوژی (گلبولهای سفید (WBC) و قرمز (RBC)؛ MCHC, MCH, MCV، هماتوکریت (PCV)، هموگلوبین (Hb)، آنزیمی (LDH و AST) و علایم بالینی (درجه حرارت (T)، ضربان قلب (HR)، حرکات تنفسی (RR) و شکمبه (RM) در زمانهای قبل و به ترتیب 0، 2، 4، 6، 24، 48 و 72 ساعت پس از تزریق بوده است. مقایسه میانگین (t-test) پاارمترهای خون نشان داد که انتقال خون سبب افزایش معنی دار RR, AST, WVC, RBC, Hb, PCV, K و RM گردیده است (P<0/05). بقیه پاارمترها تغییر چندانی نیافتند. نتیجتاً گلبولهای قرمز، هموگلوبین و ه ماتوکریت که از عناصر اصلی انتقال خون محسوب می گردند با تأثیر در فعالیتهای حیاتی و فیزیولوژیکی سبب بهبودی دام شده اند. عناصر بیوشیمیایی و آنزیمها نقش چندانی در انتقال خ ون ن داشته و فاقد عوارض بوده اند. همچنین انتقال یک واحد خون افزایش تقریبی یک واحد PCV را داشته که تعیین مقدار انتقال خون بر اساس میزان PCV دام می باشد. لذا پیشنهاد بهره مندی از بانک خون دامی و استفاده همه جانبه از خون به عنوان دارو پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

انتقال خون ، گاو ، کم خونی ، بانک خون ، فیزیولوژی