مطالعه کالبد شناسی و بافت شناسی مری شتری یک کوهانه

در این تحقیق ساختار ماکروسکوپیک و میکروسکوپیک مری در 23 نقر شتر یک کوهانه بالغ مورد مطالعه قرار گرفت و نتایج حاصله با اطلاعات موجود در مورد انسان و سایر گونه ها مقایسه شد. طول مری در شتر 215-165 سانتیمتر بود که قسمت گردنی آن بیشترین و قسمت شکمی کمترین طول را داشت. مری شتر از ناحیه پشت غضروف حلقوی حنجره شروع شده و ابتدا در موقعیت پشتی- میانی نسبت به نای قرار دارد، مری در حدوده مهره سوم گردنی به سمت چپ نای متمایل شده و این وضعیت را تا حدود مهره ششم گردنی حفظ می کند. از مهره ششم گردنی، مری مجدداً به موقعیت پشتی- میانی نای بر می گردد و در داخل فقسه سینه به طرف عقب ادامه یافته و پس از عبور از نقیصه مری ای حجاب حاجز، و بعد از یک قسمت کوتاه شکمی در محل فم المعده به معده باز می شود. از لحاظ بافت شناسی، اپیتلیوم مری از نوع سنگفرشی مطبق شاخی شده بود. پارین از بافت همبند سست دارای عروق خونی و سلول های لنفاوی پراکنده تشکیل شده است. ماهیچه مخاطی از نوع ماهیچه صاف بوده و به صورت دستجات بسیار ک وچک و پراکنده وجود داشت که میزان این دستجات ماهیچه صاف در نزدیک محل اتصال مری به معده افزایش یافته بود. طبقه زیر مخاطی دارای غددی از نوع عمدتاً موکوزی و در تمام طول مری است که میزان این غدد به طرف انتهای مری بتدریج کاهش می یابد. طبقه ماهیچه ای عمدتاً از نوع ماهیچه مخطط بود که لایه های ماهیچه ای ان به صورت نامنظم و درهم قرار داشتند، بین لایه های ماهیچه ای این طبقه دستجات کوچک از سلول های ماهیچه صاف نیز به صورت پراکنده وجود داشت که میزان آنها در نزدیک محل اتصال مری به معده بشدت افزایش یافته بود.

کلیدواژه ها:

مری ، شتر یک کوهانه ، بافت شناسی ، آناتومی