بررسی الگوی الکتروفورتیکی پروتئینهای سرم خ ون گاومیشهای بومی خوزستان

هدف: تعیین مقادیر مرجع پروتئینهای سرم خون گاومیشهای بومی خوزستان. حیوانات: صدو پنجاه و چهار رأس گاومیش نر و ماده بالغ و نابالغ. روش: خونگیری از ورید وداج، سنجش پروتئین تام سرم خون به روش بیوره و تفکیک پروتئینها سرم خون به روش الکتروفورز ژل آگارز. تجزیه و تحلیل آماری: آنالیز واریانس دوطرفه و آزمون حداقل اختلاف معنی دار برای مقایسه میانگین پروتئینهای مختلف در میان گاومیشهای نر و ماده و بالغ و نابالغ. آزمون “t” برای مقایسه میانگین پروتئینهای سرم خون گاومیشهای بالغ و نابالغ نر و نیز بالغ و نابالغ ماده. آنالیز رگرسیون با دو متغیر مستقل سن و جنس برای مقایسه درصد روتئینها در گاومیشهای نر و ماده و گاومیشهای بالغ و نابالغ. نتایج: چهار فرکسیون، پروتئینی آلبومین و آلفا، بتا و گاماگلوبولین تفکیک گردید. میزان گاماگلوبولین در جنس ما ده به طور معنی داری بیشتر از جنس نر می باشد. میانگین بتا و گاماگلوبولین در گروه بالغ نسبت به گروه سنی نابالغ و م یانگین میزان آلفاگلوبولین در گروه سنی نابالغ نسبت به گروه سنی بالغ به طور معنی داری بالاتر می باشد. م یانگین میزان آلفا گلوبولین در نرهای بالغ به طور معنی داری کمتر از نرهای نابالغ می باشد. میانگین میزان گلوبولین تام و بتا و گاماگلوبولین در بالغ های ماده به طور معنی داری بالاتر از نابالغ های ماده و میزان آلفا گلوبولین و آلبومین در ماده های نابالغ به طور معنی داری باالاتر از بالغ های ماده می باشد. گاماگلوبولین و گلوبولین تام در بالغ های ماده بیشتر از بالغ و نابالغ های نر می باشد. نتیجه گیری: پروتئینهای سرم خون گاومیشهای بومی خوزستان از چهار فرکسیون آلبومین، آلفا، بتا و گاماگلوبولین تشکیل گردیده است. میزان پروتئینهای سرم خون متأثر از سن می باشد بدین معنی که با افزایش سن میزان بتا و گاماگلوبولین افزایش اما میزان آلبومین و آلفاگلوبولین کاهش می یابد. در بین گلوبولین های سرم خون تنها گ اماگلوبولین تحت تأثیر جنس قرار دارد و در جنس ماده از میزان بالاتری برخوردار می باشد. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، (1382)، دوره 58، شماره 4، 311-307.

کلیدواژه ها:

گاومیش ، پروتئین ، خون ، سرم ، الکتروفورز