بررسی فراوانی هیستوفیلوس سومنی و سایر باکتری ها در موارد ورم پستان تعدادی از گله های گاوهای شیری نژاد هلشتاین اطراف مشهد

سال انتشار: 1384
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 689

فایل این مقاله در 5 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JVR-60-2_007

تاریخ نمایه سازی: 11 اردیبهشت 1394

چکیده مقاله:

هدف: 1- آیا آلودگی بواسطه باکتری هیستوفیلوس سومنی در دامهای مبتلا به ورم پستان بالینی و تحت بالینی مطرح است؟ 2- میزان فراوانی آلودگی به این باکتری و سایر باکتری ها در دامهای تحت بررسی چقدر است؟ طرح: مطالعه مقطعی. حیوانات: یکصدوشانزده رأس گاوشیری نژاد هلشتاین. روش: یکصد و شانزده رأس گاوشیری نژاد هلشتاین مبتلا به ورم پستان از نظر آلودگی به هیستوفیلوس سومنی و سایر باکتری ها مورد مطالعه قرار گرفتند. دامهای مبتلا به ورم پستان بالینی (18/96 درصد، 22 رأس) و تحت بالینی (81/04 درصد، 94 رأس) به ترتیب از طریق معاینه بالینی بافت پستان، تغییر وضعیت و قوام شیر و انجام CMT) California Mastitis Test) مورد ارزیابی قرار گرفتند. کشت نمونه های تهیه شده در شرایط بی هوازی (5 الی 10 درصد (Co(2) در محیط Agar Brain Heart Infusion Yeast و 37 درجه سانتیگراد صورت گرفت. نتایج کشت پس از گذشت 24 الی 48 ساعت مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری: روش آمار مربع کای و تست Fisher. نتایج: در این بررسی مشخص گردید که فقط 2 رأس (1/73 درصد) از دامهای تحت بررسی، آلوده به باکتری هیستوفیلوس سومنی می باشند. این باکتری فقط از دامهای مبتلا به ورم پستان بالینی جدا گردید و هیچ یک از دامهای مبتلا به ورم پستان تحت بالینی، الوده به این باکتری نبودند. ارتباط معنی داری بین دامهای مبتلا به ورم پستان بالینی و تحت بالینی با منشاء هیستوفیلوس سومنی و سایر باکتری ها وجود دارد (P<0/05). توزیع آلودگی در دامهای تحت مطالعه در فصول زمستان (1/73 درصد، یکمورد از 58 رأس) و بهار (1/73، یک مورد از 58 رأس) برابر بود. در این بررسی مشخص گردید که نمونه های مورد مطالعه نیز به 8 نوع باکتری دیگر آلوده می باشند. نتیجه گیری: در این بررسی مشخص گردید که میزان آلودگی به باکتری هیستوفیلوس سومنی در موارد ورم پستان، کم (1/73 درصد) می باشد. با توجه به رشد کند و سخت این باکتری در محیط کشت باکتریال، احتمالاً میزان آلودگی واقعی بیش از نتایج حاصله بوده که این مسئله ممکن است ناشی از مخفی ماندن هیستوفیلوس سومنی توسط سایر باکتری ها باشد. که در این راستا بکارگیری روش های دقیقتر تشخیص ضروری می باشد.مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، (1384)، دوره 60، شماره 2، 141-137.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

مسعود طالب خان گروسی

گروه مامایی و بیماریهای تولید مثل دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد ، مشهد- ایران

جعفر نویدمهر

موسسه تحقیقات، واکسن و سرم سازی رازی مشهد، مشهد- ایران

فریبا یدالهی

دانش آموخته دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد- ایران