تأثیر توازن الکترولیت ها و پروتئین های جیره غذایی بر عملکرد تولید و خصوصیات لاشه جوجه های گوشتی تحت تنش گرمایی

زمینه مطالعه: تغییر سطوح پروتئین و تعادل الکترولیت جیره می تواند در بهبود عملکرد جوجه های تحت تنش گرمایی مفید واقع شود. هدف: این مطالعه به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف پروتئین و توازن الکترولیت در جیره جوجه های گوشتی تحت تنش گرمایی بر عملکرد تولید و صفات لاشه انجام شد. روش کار: 486 قطعه جوجه گوشتی (سویه راس) به روش فاکتوریل 3x3 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار برای هر تیمار به مدت 42 روز مورد استفاده قرار گرفت. برای این منظور 9 جیره بر اساس توصیه انجمن تحقیقات ملی (NRC) تهیه شد که حاوی سه سطح پروتئین (100، 90 و 80%، و سه سطح الکترولیت (DCAB) به میزان 200meq/kg، 260 و 320 بود. پرندگان روزانه 8 ساعت از ساعت 10 صبح تا 18 عصر تحت تنش گرمایی (3 °C ±34) قرار گرفتند. نتایج: جیره غذایی حاوی 260meq/kg, DCAB موجب افزایش وزن بیشتری نسبت به سایر گروه ها در دوره های ازمایشی (آغازین، رشد و کل دوره) شد (P<0/05). خوراک مصرفی در دوره رشد (14/83g روزانه) تحت تأثیر سطوح مختلف توازن الکترولیت قرار گرفت (P<0/05). سطوح مختلف پروتئین تغییر معنی داری در صفت افزایش وزن و خوراک مصرفی در دوره های آغازین، رشد و کل دوره ایجاد نکرد.اثر متقابل معنی داری بین سطوح مختلف توازن الکترولیت و پروتئین در میانگین افزایش وزن (11/5g روزانه) و خوراک مصرفی (21/11g روزانه ملاحظه شد (p<0/05). در حالیکه در کل دوره سطوح توازن الکترولیتی 200meq/kg و 260، ضریب تبدیل خوراک را در مقایسه با 320meq/kg به ترتیب 0/15 و 0/2 کاهش داد (p<0/05)، ولی سطوح مختلف پروتئین تأثیری بر ضریب تبدیل خوراک نشان نداد. سطح الکترولیت بر مقدار لاشه قابل طبخ (3/25%)، سینه (1/63%) ووزن نسبی کبد (0/26%) و سنگدان (0/56%) تأثیر معنی دار (p<0/05) نشان داد و سایر ترکیبات لاشه (درصدران، قلب و چربی حفره بطنی) تفاوت معنی داری نداشت. کاهش سطح پروتئین جیره هم بر ترکیبات لاشه به غیر از درصد لاشه تأثیر معنی دار نداشت. نتیجه گیری نهایی: در تنش گرمایی، سطح الکترولیت 260meq/kg و پروتئین متوسط 90% توصیه NRC قابل استفاده است.

کلیدواژه ها:

الکترولیت ، پروتئین ، عملکرد ، تنش گرمایی ، جوجه های گوشتی