تشخیص آلودگی دیروفیلاریاایمیتیس در سگ های شهری و روستایی اهواز با روش کانترایمونوالکتروفورز

زمینه مطالعه: دیروفیلاریا ایمیتیس نماتودی شایع در سگ ها می باشد و می تواند آلودگی انگلی، تحت عنوان دیروفیلاریوز را بنوجود آورد. بیماری قابل انتقال به انسان بوده واز نظر بهداشت عمومی حائز اهمیت است. هدف: هدف از انجام تحقیق حاضر، تشخیص آلودگی به دیروفیلاریا ایمیتیس در جمعیت سگ های شهری و روستایی اهواز، به روش کانترایمونوالکتروفورز و مقایسه آن با روش نات بود. روش کار: در مطالعه حاضر، سرم 200 قلاده سگ (80 قلاده سگ شهری و 120 قلاده روستایی) جهت تشخیص دیروفیلاریوز به روش نات اصلاح شده و کانترایمونوالکتروفورز، در جنوب غرب ایران، اهواز، مورد ارزیابیقرار گرفتند. نتایج: با روش کانترایمونوالکتروفورز میزان آلودگی 9/5% (19 مورد) و در روش نات اصلاح شده مورد مثبت 8% (16 مورد) تعیینگردید. که احتمالاً مربوط به آلودگی مخفی بوده اند، البته تفاوت بین 2 روش ازمایشات مزبور معنی دار نبود (p>0/05). بر اساس نتایج آزمایش کانترایمونوالکتروفورز، در جمعیت سگ های شهری، 6/25% از سگ های نر و صفر درصد از مادهها و در سگ های روستایی، 13% از سگ های نر و 7/6% از مادهها به ترتیب آلوده بودند. همچنین در گروه سنی بالای 6 سال، جمعیت سگ های شهری و روستایی، بیشترین میزان آلودگی به ترتیب 23/3% و 14/29% تعیینگردید. بررسی آماری، ارتباط معنی داری را بین میزان آلودگی و فاکتورهایی نظیر سن و جنس سگ های مورد مطالعه نشان نداد (p>0/05). نتیجه گیری نهایی: پیشنهاد می گردد جهت تأیید تشخیص دیروفیلاریوز در کنار روش نات اصلاح شده، از روش کانترایمونوالکتروفورز به شکل همزمان استفاده شود.

کلیدواژه ها:

کانترایمونوالکتروفورز ، دیروفیلاریا ایمیتیس ، سگ های شهری و روستایی