مطالعه تأثیر استفاده طولانی مدت کتوکونازول بر اسپرماتوزنز و بافت بیضه در موش سوری

زمینه مطالعه: کتوکنازول داروی ضد قارچ وسیع الطیف با کاربرد وسیع در درمن بیماریهای قارچی می باشد. مطالعات نشان داده اند که این دارو روی تولید هورمون های استروئیدی از جمله گلوکوکورتیکوئیدها و هوزمونهای جنسی اثر مهاری دارد. هدف: هدف از اینمطالعه تعیین اثر تجویز مزمن کتوکنازول بر روی شاخص های اسپرماتوژنز دربافت بیضه موش سوری نر می باشد. روش کار: در این تحقیق 50 سر موش سوری نر نژاد NMRI با وزن 25-30g که شرایط نگهداری و تغیه ای یکسانی داشته اند در 5 گروه 10 تایی تقسیم شدند. موش های سوری دوز کتوکنازول (50mg/kg) را روزانه به مدت 15 روز، 1، 2 و 3 ماه از راه خوراکی دریافت کرده اند. به طوری که یک گروه کنترل (نرمال سالین) و 4 گروه دریافت کننده کتوکنازول بودند. بعد از گذشت زمان های ذکر شده نمونه بافت بیضه اخذ گردید و پس از تهیه مقاطع بافتی و رنگ آمیزی هماتوکسیلین ائوزین، از لحاظ شاخص های اسپرماتوزنز (ضریب تمایز لوله ای TDI، ضریب اسپرمیوژنز SI و ضریب بازسازی RI) مطالعه شد. جهت آنالیز دادهها از آنالیز واریانس یک طرفه و به دنبال آن تست های مقایسه چندگانه توکی استفاده شد، مقدار (p<0/05) برای تعیین سطح معنی دار بودن بین گروه ها در نظر گرفته شد. نتایج: نتایج نشان داد که SI و RI در روز پانزدهم و SI, TDI و RI در ماههای اول دوم و سوم بعد از تجویز دارو در مقایسه با گروه نرمال کاهش معنی دار (P<0/05) داشت. نتیجه گیری نهایی: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که تجویز مزمن کتوکنازول باعث کاهش اشپروماتوژنز و شاخص های آن در بافت بیضه موش سوری می شود. این کاهش در مقدار SI, TDI و RI احتمالاً از طریق کاهش غلظت سرمی تستسترون می باشد. اثر این دارو در روند اسپرماتوژنز و ناباروری انسان نیاز به مطالعات بیشتر دارد.

کلیدواژه ها:

کتوکونازول ، موش سوری ، ضرایب اسپرماتوژنز