نقش گلیسین و گیرنده NMDA گلوتامات در تنظیم مرکزی اخذ غذا در جوجه خروس های گوشتی

زمینه مطالعه: گلیسین یک میانجی عصبی مهاری در سیستم اعصاب مرکزی است و نقش آن بر اخذ غذا در پستانداران به اثبات رسیده است. هدف: در این پژوهش نقش گلیسین بر تنظیم مرکزی اخذ غذا در جوجه خروس های گوشتی (نژاد راس 308) مورد بررسی قرار گرفت. روش کار: این مطالعه در 6 مرحله انجام شد. در مراحل اولف دوم و سوم پژوهش،گلیسین (با دزهار 100, 50nmol و 200)، NFPS (مهارکننده ترانسپورتر گلیسین با دزهای 25NMOL، 50 و 100) و استر یکنین هیدروکلیرید (آنتاگونیست رقابتی گیرنده های پس سیناپسی گلیسین با دزهای 10NMOL، 50 و 250) به صورت داخل بطنی- مغزی تزریق شدند. در مراحل چهارم، پنجم و ششم تحقیق، اثرپیش تزریق 100NMOL)nfps)، استریکنین (250nmol) و DL-AP5 (آتناگونیست گیرنده های NMDA گلوتامات، 5nmol) بر اخذ غذای تجمعی ناشی از تزریق گلیسین مورد بررسی قرار گرفت. در تمام مراحل به گروه شاهد سرم فیزیولوژی استریل به صورت بطنی- مغزی تزریق شد. سپس میزان اخذ غذای تجمعی در زمان های 15، 30، 60، 120 و 180 دقیقه بعد از تزریق اندازه گیری شد. نتایج: بر اساس نتایج به دست آمده از این تحقیق، تزریق داخل بطنی- مغزی گلیسین با دز 200nmol به طور معنی داری اخذ غذا را کاهش داد (p<0/05) همچنین NFPS با دزهای 50nmol و 100 به صورت معنی داری اخذ غذا را افزایش داد (p<0/05)، در حالی که استریکنین اثری نداشت. علاوه بر این NFPS و DL-AP5 به صورت معنی داری اخذ غذای ناشی از گلیسین راتضعیف کردند (p<0/05)، در حالی که استریکنین اثری نداشت. نتیجه گیری نهایی: این نتایج نشان داد اثر مهاری گلیسین بر اخذ غذا در پرندگان شاید به نقش نوروترانسمیتری آن مربوط نمی شود، بلکه به دلیل اثرات نورو مدولاتوری آن است که از طریق گیرنده های NMDA گلوتامات میانجیگری می شود.

کلیدواژه ها:

جوجه های گوشتی ، گلیسین ، تزریق داخل بطن مغزی ، اخذ غذا