شناسایی مولکولی ژن های کد کننده بتا–لاکتاماز وسیع الطیف (ESBL) blaCTX-M، blaTEM و blaSHV در اشریشیاکولای های جدا شده از مدفوع گاومیش آبی (Bubalus bubalis) در استان آذربایجان غربی، ایران

زمینه مطالعه: آنزیم های بتا–لاکتاماز به عنوان مهمترین عامل مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های بتا–لاکتام در میان باکتری های گرم منفی در نـظر گرفته می شوند. در سال های اخیر، تولید آنزیم های بتا–لاکتاماز وسیع الطیف در میان باکتری ها به ویژه باکتری های با منشأ دامی شیوع فـراوانـی یـافتـه و ایـن مـوضوع از لحاظ بهداشت عمومی حایز اهمیت می باشد. هدف: هدف از این مطالعه ارزیابی حضور ژن های بتا–لاکتاماز وسیــع الــطیــف blaTEM ، blaCTX-M و blaSHV در جــدایــه هـای اشـریشیـاکـولای بـه دسـت آمـده از نمـونـه هـای مـدفـوع گاومیش های آبی (Bubalus bubalis) به ظاهر سالم با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز می باشد. روش کار: در این مطالعه، 105 جدایه اشریشیاکولای، که از 135 نمونه مدفوع گاومیش های آبی از مناطق مختلف استان آذربایجان غربی (33 جدایه از ارومیه، 33 جدایه از خوی، 24 جدایه از پیرانشهر و 15 جدایه از میـانـدوآب) بـه دسـت آمـده بـودنـد، با استفاده از ویژگی های بیوشیمیایی و نیز تکثیر ژن S rRNA23 شناسایی شدند. سپس، حضور ژن های بتا–لاکتاماز وسیع الطیف مربوط به گروه های CTX-M ، TEM و SHV در بین جدایه های اشریشیاکولای مورد مطالعه با روش PCR مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج: در جدایه های مورد مطالعه، 47 جدایه از 105 جدایه اشریشیاکولای (8/44)% حاوی ژن blaCTX-M بوده و 37 جدایه (2/35)% حامل ژن blaTEM بودند. همچنین 17 جدایه (2/16)% به طور همزمان هر دو ژن blaCTX-M و blaTEM را داشتند. بر اساس نتایج، ژن blaSHV در بین جدایه های مورد مطالعه شناسایی نگردید. همچنین هیچ گونه اختلاف معنی داری در توزیع ژن های بتا–لاکتاماز وسیع الطیف در بین مناطق مورد مطالعه مشاهده نشد. نتیجه گیری نهایی: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که جدایه های اشریشیاکولای مقیم دستگاه گوارش گاومیش آبی مخزنی برای بتا–لاکتامازهای وسیع الطیف، به ویژه انواع CTX-M و TEM، بوده و این موضوع از لحاظ بهداشت عمومی و نیز انتقال ژن های مقاومت به باکتری های بیماریزا باید مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

گاومیش ، ا شریشیاکولای ، بتا–لاکتامازهای وسیع الطیف