ویژگیهای کالبدشناسی و تصویرنگاری چنگالهای فرعی گاومیش آبی و گاو

زمینه مطالعه: چنگا لهای فرعی باقی مانده انگشتان 2 و 5 نشخوارکنندگان بوده و معمولا فاقد عملکرد میباشند. بیشتر مطالعات مربوطه،درباره بیماری و شکلهای غیر طبیعی غلاف این ساختارها میباشد. هدف: از آنجا که مطالعه جامعی در مورد ساختار حالت طبیعی چنگا لهایفرعی، به ویژه در گاومیش آبی که از دا مهای مطرح منطقه میباشد، در دسترس نیست، لذا مطالعه حاضر درمورد آناتومی و تصویر نگاری گاومیش آبی و گاو انجام پذیرفت. روش کار: مطالعه روی مورفولوژی و مورفو متری و رادیولوژی 136 چنگال فرعی از 11 لاشه گاومیش آبی و 6 لاشهگاو انجام پذیرفت و نتایج حاصله در دو حیوان مقایسه گردیدند. نتایج: یافت ههای مورفولوژی نشان داد که چنگال های فرعی بصورت ساختارهایی منشوری شکل با قاعده متصل به پوست، در سطوح کف دستی یا کف پایی مفصل قلمی بند انگشتی قرار گرفته بودند. این ساختارها در اغلب موارددارای دو قطعه استخوانی پروگزیمال و دیستال بودند. بندهای انگشت موجود در چنگال های فرعی جانبی اندام سین های گاومیش، سه قطع های بودند. قطعه پروگزیمال در گاومیش به شکل دمبل و در گاو به شکل نامنظم یا قطر های و قطعه دیستال در گاو، مثلثی شکل و در گاومیش آبیهرمی و تقریبا شبیه بند سوم انگشتان اصلی بودند. نتایج مورفومتری نشان داد که به طور کلی اندازه غلاف و استخوا نهای موجود در چنگا لهای فرعی گاومیش، بسیار بزرگتر از گاو بود. نتیجه گیری نهایی: گرچه چنگا لهای فرعی هردو حیوان ازجنبه مورفولوژیک شباهتهای با هم دارند،ولی از نظر مورفومتریک، تفاو تهای چش مگیری را بین گاومیش و گاو نشان دادند. بزرگی این ساختارها در گاومیش آبی احتمالا سازگاری مفیدی برای حرکت در زمینهای باتلاقی و نرم ایجاد میکند. از لحاظ رادیولوژی، بهترین نما برای مشاهده چنگال های فرعی و ساختارهای درون آن، نمای مورب میباشد.

کلیدواژه ها:

گاومیش ، گاو ، چنگال های فرعی ، مورفولوژی ، رادیولوژی