تاثیر تجویز حاد دوکوزاهگزانوییک اسید به مو شهای سوری مقاوم به داروهای ضدصرع در مدل الکتریکی 6Hz

زمینه مطالعه: بیماری صرع یک اختلال نورولوژیکی مزمن است که علیرغم کشف داروهای مؤثر، هنوز بیش از 30 % از بیماران نسبت به داروهای ضدصرع رایج مقاوم هستند. هدف: بررسی اثر تجویز حاد دوکوزاهگزانوییک اسید ) DHA ( در پیشگیری از بروز مقاومت به داروهای لاموتریجین و فنی تویین در مدل تشنجی . 6Hz در موش سوری نر. روش کار: ابتدا اثرات تجویز داخل بطن مغزی و خوراکی DHA و داروها به صورت جداگانه بررسی شد سپس در گروه های تست داروی فنی تویین یا لاموتریجین با دوز 25 mg/kg به-صورت داخل صفاقی تزریق شدند. در مورد فنی تویین بعد از یک ساعت و 45 دقیقه و در مورد لاموتریجین بعد از 45 دقیقه، DHA با دوز 1 mM داخل بطن مغز مو شها تزریق شد. در گروه های شاهد حلال داروها یا حلال DHA به مو شها تجویز گردید. 15 دقیقه بعد از تجویزداخل بطن مغزی DHA یا حلال DHA در تمام گروه ها پروتکل 6Hz اجرا شد و رفتارهای تشنجی ثبت گردید. در گروه های تست خوراکی ابتدا داروی فنی تویین یا لاموتریجین با دوز 25 mg/kg بهصورت داخل صفاقی تزریق شدند، در مورد فنی تویین بعد از یک ساعت و در مورد لاموتریجین همزمان با تزریق دارو DHA با حجم 0/1 ml به مو شها گاواژ شد و 1 ساعت بعد از دریافت DHA پروتکل 6Hz اعمال گردید. نتایج: تجویز حاد DHA به تنهایی به صورت تزریق داخل بطن مغز یا خوراکی تاثیری در مهار تشنج ها نداشت. همراه شدن DHA با داروی لاموتریجین یا فنی تویین نیز نتوانست مقاومت به این داروها را مهار کند. نتیجه گیری نهایی: تجویز حاد DHA نمی تواند موجب مهار بروز مقاومت به داروهای لاموتریجین و فنی تویین در مدل 6Hz گردد. همچنین مصرف تک دوز DHA همزمان با داروهای ضدصرع نیز تاثیری در مهار بروز مقاومت دارویی در بیماران مصروع دارای مقاومت دارویی ندارد.

کلیدواژه ها:

دوکوزاهگزانوییک اسید ، صرع مقاوم به دارو ، مدل 6Hz ، موش سوری