بررسی حضور و مقایسه فراوانی iss و bor، به عنوان دو ژن موثر در مقاومت سرمی، در اشریشیاکلی جداشده از شترمرغ های به ظاهر سالم با اشریشیاکلی جداشده از طیور مبتلا به کلی باسیلوز

  زمینه مطالعه: مکانیسم پاتوژنز و نقش فاکتورهای حدت اشریشیاکلی بیماریزای طیور هنوز مبهم است. همان طور که صنعت تکثیر و پرورش شتر مرغ رو به رشد است، ارتباط بین شترمرغ و طیور اهلی نیز احتمالا رو به افزایش می باشد. گزارشاتی وجود دارد مفید بودن مطالعه همزمان دو ژن حدت iss و bor به علت شباهت ساختمانی و عملکردی آن ها را در اشریشیاکلی نشان داده است. هدف: بررسی حضور و مقایسه فراوانی دو ژن موثر در مقاومت سرمی در اشریشیا کلی جدا شده از شترمرغ های به ظاهر سالم  با اشریشیا کلی جدا شده از مدفوع طیور مبتلا به کلی باسیلوز. روش کار: مطالعه مقطعی-توصیفی است. حضور ژن های iss و bor توسط PCR در اشریشیا کلی جدا شده از نمونه مدفوع شتر مرغ های به ظاهر سالم و مدفوع طیور مبتلا به کلی باسیلوز بررسی و مقایسه شد. نتایج: فراوانی ژن iss در اشریشیا کلی جدا شده از مدفوع شتر مرغ های به ظاهر سالم (50درصد)، بدون تفاوت معنی دار، کمتر از طیور مبتلا به کلی باسیلوز (4/64درصد) بود (0.05> P). فراوانی ژن bor، بدون تفاوت معنی دار، در اشریشیاکلی جدا شده از مدفوع شتر مرغ های به ظاهر سالم (8/31درصد) بیشتر از طیور مبتلا به کلی باسیلوز (6/15درصد) مشاهده گردید (0.05> P). فراوانی جدایه های اشریشیاکلی حاوی هر دو ژن در مدفوع شتر مرغ و طیور مبتلا به کلی باسیلوز، بدون تفاوت معنی دار،  به ترتیب 2/18درصد و 1/11درصد حاصل شد (0.05> P). نتیجه گیری نهایی: توزیع آماری دو ژن iss و bor در مدفوع شترمرغ های به ظاهر سالم و طیور مبتلا به کلی-باسیلوز یکسان بوده و با توجه به سالم بودن شترمرغ های مورد مطالعه، احتمالا مکانیزم های بیماریزایی باکتری در شترمرغ با طیور متفاوت و این جدایه ها، عواملی، غیر از ژن های مورد مطالعه در تحقیق حاضر را برای ایجاد بیماری در شترمرغ به کار می گیرند که این مطلب نیاز به بررسی ژن های حدت بیشتری در این جدایه ها دارد. به علاوه، می توان مدفوع شتر مرغ را به عنوان منبعی برای جابجایی ژن iss و bor بین طیور در نظر گرفت.  

کلیدواژه ها:

اشریشیاکلی ، iss ، bor ، شترمرغ ، کلی باسیلوز