مکان یابی بهینه سنسورهای تشخیص آلودگی در شبکه های توزیع آب شهری با لحاظ تعارضات ذینفعان

امروزه ورود آلاینده ها به شبکه توزیع آب، به عنوان یک تهدید برای سلامت افراد جامعه است. در این مقاله، به منظور کاهش خطرهای ناشی از ورود آلودگی به داخل شبکه توزیع آب، یک مدل شبیه سازی- بهینه سازی برای تعیین تعداد و موقعیت بهینه سنسورهای تشخیص آلودگی تدوین شده است. در مدل پیشنهادی، علاوه بر بهینه سازی چندهدفه سنسورهای تشخیص آلودگی، راه حل مورد توافق میان ذینفعان دخیل در طراحی بهینه سنسورها نیز بررسی شده است. در این پژوهش، با استفاده از مدل شبیه سازی EPANET، تزریق عمدی آلاینده بر اساس مدل شبیه سازی مونتکارلو صورت پذیرفت. سپس داده های مورد نیاز، برای اتصال به مدل بهینه سازی چندهدفه NSGA-II و تعیین منحنی تعامل بین اهداف ذینفعان، استخراج شد. راه حل مورد توافق از منظر تمامی ذینفعان، با استفاده از روش های گزینش اجتماعی و چانه زنی بازگشتی مورد ارزیابی قرار گرفت. کلیه روش ها در شبکه توزیع شهر لامرد صورت گرفت. در نهایت، تعداد 6 سنسور از منظر روش گزینش چانه زنی بازگشتی با هم آرایی، پیشنهاد گردیده است که به ازای این تعداد سنسور، جمعیت آلوده شده، زمان تشخیص و احتمال تشخیص ندادن آلاینده به ترتیب برابر با 4735 نفر، 33 دقیقه و 13/6 درصد می باشد.

کلیدواژه ها:

تیوری انتخاب اجتماعی ، راه حل مورد توافق ذینفعان ، روش چانه زنی بازگشتی ، مدل بهینه سازی چندهدفه