بررسی الگوی آبشستگی اطراف تکیه گاه پل ، تکیه گاه بصورت شیبدار شکاف دار با مشاهده و مقایسه آنها.

همه ساله تعداد زیادی از پلها ، به دلیل فرسایش آبی در اطراف پایه ها و تکیه گاه شان تخریب می شوند استفاده از شکاف یکی از رو شهای مناسب برای کاهش آبشستگی موضعی تکیه گاه های پل است. در این تحقیق بر روی دبی های متفاوت تاثیر شکاف وشیب در فلوم آزمایشگاهی بر روی تکیه گاه پل مستطیلی بررسی شد. سپس با استفاده از مدل آزمایشگاهی ، تاثیر شکاف و شیب بطور همزمان بر میزان عمق آبشستگی اطراف تکیه گاه های پل مورد بررسی قرار گرفت و با حالت بدون شکاف و بدون شیب مقایسه شد. نتایج نشان داد که ایجاد شکاف بر روی پایه و همزمان شیبدار نمودن پایه ها از میزان تنش آبشستگی احتمالی به میزان قابل توجهی می کاهد . نتایج حاصل از آزمایشات نشان میدهد که ایجاد شیب در تکیه گاه مستطیلی ، حداکثر کاهش عمق آبشستگی را بمیزان ۲۵% در دبی ۲۸ متر مکعب بر ساعت ایجاد نموده و استفاده همزمان از شیب و شکاف در پایه ها حداکثر کاهش آبشستگی را بمیزان ۲۵% نسبت به تکیه گاه شاهد در دبی ۲۸ متر مکعب بر ساعت نشان میدهد.

کلیدواژه ها:

عوامل موثر بر آبشستگی ، شیب ، شکاف ، تکیه گاه پل ، کاهش عمق آبشستگی